آنچه امروز در سوریه می‌گذرد نه غافلگیرکننده، بلکه قابل پیش‌بینی بود: •آشوب، درگیری و فشار بر اقلیت‌ها نتیجه طبیعی انتقال قدرتی بی‌نظم، سابقه مسلحین، و نوع ترک قدرت بشار اسد بدون ایجاد یک بدیل قابل اعتماد برای حفظ امنیت بود. •اعلام آمادگی برای عادی‌سازی روابط با اسرائیل نیز قابل انتظار بود؛ اگر جولانی این مسیر را نرود، فرد دیگری جایگزین او خواهد شد تا این امضا را بزند. •اما مشکل جولانی امروز، در صف عادی سازی بودن نیست؛ مشکل این است که رژیم کودک کش فعلاً انگیزه‌ای برای این توافق ندارد. •تل‌آویو خواهان سوریه‌ای تکه‌تکه است؛ بخشی تحت سلطه‌اش و باقی درگیر در جنگ داخلی. او‌می‌خواهد با هر تکه جداگانه قرارداد صلح ببندد. •هدف نهایی: رسیدن به جایی که هر اقلیم تکه شده منبع تهدید را همسایه‌اش بداند، نه اسرائیل؛ دقیقاً مثل روندی که در دهه‌های اخیر برخی کشورهای عربی، ایران را خطر اصلی خواندند و نه رژیم صهیونیستی. پی‌نوشت ؛ باورتان می‌شود رسانه های لژیونر حاضر در سوریه این وضعیت را زیبا جلوه می‌دهند؟ 💬 حسین پاک @mahdi_ghasemzadeh