مبتلایان به بیماری‌های مهلک، معمولا با شنیدن واژه‌های «فردا» و «فرداها» مات می‌شوند، حرف نمی‌زنند و گوش می‌دهند، فقط گوش، «فردا» برای‌شان نامأنوس است. زندگی‌شان ناگهان شده «دیروز» و «امروز» همین حالا حرفی ندارند برای گفتن درباره هرآن‌چه با آینده گره می‌خورد. از «بی‌آیندگی» زجر می‌کشند.