🔴 سندی بر لیبرالیستی بودن حزب کارگزاران در سال های اول انقلاب اسلامی واژه لیبرال یک فحش و توهین تلقی می شد زمانی که به ابوالحسن بنی صدر و دوستانش گفته می شد لیبرال ناراحت می شدند و شکوه و گلایه می کردند که چرا برخی از عناصر حزب اللهی به آن ها توهین می کنند. مردم در روزهای منتهی به استیضاح بنی صدر در خیابان ها شعار می دادند« لیبرال لیسانسه می فرسیمت فرانسه»ولی کمتر کسی باور می کرد که روزی در کشورمان از سوی برخی مدعیان انقلابی گری دیروز، این واژه یک ارزش تلقی شود. حزب کارگزاران سازندگي که تحت رهبري مرحوم هاشمي رفسنجاني تشکيل شد و با هدايت معنوي وي اداره مي شد رسما خود را ليبرال ناميد و به آن افتخار مي کرد. ليبرال ها از جمله حسين بشيريه در مرکز مطالعات استراتژيک رياست جمهوري و مجمع تشخيص مصلحت نظام نفوذ کردند و با کتاب ها و مقالاتي که به چاپ مي رساندند عملا ليبراليزم را تئوريزه مي کردند. مدت ها قبل سخنگوی حیزب کارگزاران در موضع رسمی، حزب متبوع خودش را یک حزب لیبرال خواند و گفت: «ما همچنان به «ليبرال دموكراسي اسلامي» معتقد هستيم و بر آن اعتقاد با گذر زمان بيشتر راسخ شده ايم. »( مرعشی، ۱۳۹۲ ) وی از تهيه كردن مقدمات انتشار مباني فكري اين حزب در باره نسبتِ «ليبراليسم» و «اسلام» در قالب يك مانيفست خبر داد.( مرعشی 1393) نکته ای که سخنگوی حزب یک دهه بعد از تأسیس، در تشریح خط و مشی کارگزاران با صراحت بیشتری بر آن تاکید می‌کند: «گرایش حزب کارگزاران سازندگی برای مدیریت کشور، گرایشی لیبرالیستی است. »( مرعشی، حسین، ماهنامه ذكر، 1386، ش 18،) در همین راستا مغز متفکر جریان کارگزاران، حسین بشیریه،( مرکز مطالعات استراتژيک رياست جمهوري در دوران رياست آقاي هاشمي تشکيل شد و زير نظر حسين بشيريه فعاليت مي‌کرد و آن چه در اين اتاق فکر مورد پژوهش قرار مي‌گرفت توسط دولت کارگزاران به اجرا در مي‌آمد.) دوره ریاست جمهوری آقای هاشمی و دولت کارگزاران یعنی دهه 70 متمايل به گذار از دموكراسي صوري به شبه دموكراسي دانسته مي‌نويسد: «مجموعه نيروهايي كه اصلاح‌طلب را تشكيل مي‌دهند نظام را به سوي نوعي شبه دموكراسي در چارچوب كلي نظام سياسي پيش مي‌برند، هر چند بايد گفت كه خواسته‌هاي بخش‌هايي از نيروهاي مذكور از حد شبه دموكراسي بسي فراتر مي‌رود»( بشيريه، ديباچه اي بر جامعه شناسي سياسي ايران،‌1381، ص 54 - 55) وی امید آن داشت که در پایان دولت هشتم، تغییر اساسی در نظام سیاسی کشور اتفاق بیفتد و حکومتی دموکراتیک به معنای غربی آن بر کشور حاکم گردد. نکته ای که آغاز آن در دوره اول ریاست آقای هاشمی به‌عنوان دموكراتيزاسيون، در مرکز مطالعات استراتژیک کلید خورد(حجاريان، 1383) و در پایان دوره آقای خاتمی، و در آستانه انتخابات 84 آقای هاشمی در بیانیه 8 ماده ای نوید آن را داد و از آن به«تحقق دموکراسی سیاسی» نام برد.( هاشمی رفسنجانی، 1384) بشیریه در نهايت‌، پيش‌بيني كرده است که با روند جهاني شدن دنياي مدرن، تمامي ايدئولوژي‌ها از جمله مذهب ‌از بين خواهند رفت و جهاني يك‌دست‌، بر اساس‌ارزش‌هاي ليبرالي (همچون فردگرايي) به وجود خواهد آمد.( بشیریه، 1383،ش478) ولي اخيرا با نوشتن کتابي به نام احياي علوم سياسي،‌ به نحوي به ناکامي و ناتواني نظريه هايش اعتراف کرده است. مدتي قبل آقاي قوچاني طي مقاله اي حسن روحاني را يک ليبرال معرفي کرد و با سکوت رضايت آميز رييس جمهور مواجه گرديد. روزنامه کارگزاران سازندگي در روز 8/7/97 با تيتر بزرگ و تيتر اول روزنامه و با عکس بزرگ حسن روحاني سخنراني رييس جمهور را در سازمان ملل به «پيروزي ليبراليزم بر امپرياليزم» معرفي کرد و رسما حسن روحاني را يک ليبرال دانست. ✅ حجت‌الاسلام قاسم روانبخش: http://eitaa.com/joinchat/2315059211Cdc06065a5f