💠پرسش: اگر خداوند ، مرکب نیست ، چگونه از روح خود در انسان دمیده است؟ ...................................................................................................................................... ✍️ پاسخ: نکته ی اول: خداوند در سوره حجر می فرماید:«نَفَخْتُ‏ فيهِ مِنْ رُوحي‏»؛ «و از روح خود در او دميدم‏». (1) نکته ی دوم: ترکیب، نوعی نقص و احتیاج است و خداوند از نقص و نیاز منزه است. اما اینكه آیه كریمه روح دمیده شده را (که مخلوقی از مخلوقات اوست )به خدای متعال نسبت می دهد، فقط برای تكریم و عظمت روح انسانی است . این نوع «اضافه» در ادبیات، به «اضافه ی تشریفی» معروف است. مانند: «بیت الله»،«شهر الله»،«ثارالله». خداوند نه خانه و نه ماه و نه خون، دارد ولی از جهت ارزش و شرافت این امور، به خود نسبت داده است و اضافه ی حقیقی نیست. نکته سوم : از امام صادق علیه السلام ،در مورد آیه شریفه «نفخت فیه من روحی» سوال شد؛حضرت فرمودند:« هَذِهِ رُوحٌ مَخْلُوقَة»؛«این روح مخلوقی از مخلوقات خداست». (2) نتیجه اینکه : علت نسبت دادن روح به خدا در آیه شریفه ، شرافت و عظمت روح انسانی می باشد و نه ینکه نعوذ بالله خداوند مرکب از روح و امری دیگر باشد. پی نوشت ها: 1. حجر/29 2. الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏1، ص: 133 💎کانال رسمی استاد جواد حیدری💎 •┈┈••✾••┈┈• @javadheidari110