او را پیروی می‌کنند. وقتی‌که این قهرمان‌ها راهی را می‌روند، دیگران نپرسیده و نسنجیده، دنبال آن‌ها می‌روند. در مسائل کوچک، این‌ها خطری ندارد؛ مثل‌اینکه انسان در لباس پوشیدن از فلان قهرمان پیروی و تقلید کند. اما یک‌وقت در مسائل بزرگ و اساسی عده‌ای به دهان بزرگان و قهرمان‌ها نگاه می‌کنند ببینند این قهرمان از کدام راه می‌رود تا آن‌ها هم از آن راه بروند. قرآن این را محکوم می‌کند؛ می‌گوید: اِذْ تَبَرَّأَ الَّذینَ اتُّبِعوا مِنَ الَّذینَ اتَّبَعوا(2) در قیامت تابع‌ها از متبوع‌ها و متبوع‌ها از تابع‌ها تبری می‌جویند؛ می‌بینید یک عده از این مردمی که کورکورانه از اکابر و کبرا پیروی کرده‌اند دادشان بلند است می‌گویند خدایا اِنّا اَطَعْنا سادَتَنا وَ کبَراءَنا فَاَضَلّونَا السَّبیلا (3) پروردگارا این بزرگان ما بودند که ما را گمراه کردند. ولی آیا این به پیشگاه الهی پذیرفته می‌شود؟ نه. جواب می‌دهند ما به شما عقل و منطق داده بودیم، شما می‌توانستید با عقل و منطقتان کار آن بزرگ‌هایی را که اندیشه شما را پرکرده بود بسنجید، ببینید آیا با عقل و منطق جور درمی‌آید یا جور درنمی‌آید؟» (4) پی‌نوشت‌ها: 1. وسائل الشیعة،ج15 ،ص354 2. بقره؛ 166 3. احزاب؛ 67 4. خدا در زندگی انسان،ص97 🍀 🍀🍀 🍀🍀🍀 🍀🍀🍀🍀@javadheidari110