✍️ محمد جعفری
💠 عبادات دینی یا انرژی درمانی!!
🔸اخیرا شاهدیم که مناسک دینی بر اساس انرژی درمانی، توجیه و ترویج می شود تا جایی که گویا خداوند مثلا نماز را برای تخلیه انرژی‌های منفی از ذهن و بدن انسان و یا تبادل انرژی مثبت واجب کرده است.
در یکی از این دست نوشتجات آمده است: 👇
"در حالت سجده تبادل انرژی‌های منفی با زمین از هفت منطقه چاکرای پیشانی یا آجنا چاکرا، چاکرای زانوها، چاکراهای کف دست‌ها و چاکراهای روی پاها و همچنین دریافت انرژی مثبت زمین از طریق این چاکراها می‌باشد.
اصولا انرژی قدرتمند زمین، احساس شادی، رضایت، امید، لذت و میل به ادامه حیات را ایجاد می‌کند. در حالت سجده، چاکرای پیشانی که مرکز استدلال و منطق است، متعادل می‌گردد بنابراین افرادی که سجده‌های طولانی تری داشته باشند، می‌توانند این چاکرا را متعادل ساخته و به افرادی متقی‌‌تر و حتی روشن ضمیر تبدیل گردند. از همین روست که در اسلام نیز بر سجده طولانی سفارش فراوانی شده است."
و یا در نوشته‌ای دیگر آمده است: "از نظر علمی نیز ثابت شده است که میزان انرژی حیاتی، قبل و بعد از طلوع خورشید و قبل و بعد از غروب خورشید، به بالاترین حد و میزان خود می‌رسد و می‌بینیم که در دین مبین اسلام نیز سفارش به نماز اول وقت، یعنی درست قبل از طلوع و غروب خورشید شده است که قطعا یکی از دلایل این است که انرژی حیاتی بیشتری توسط نمازگزار دریافت شود. نماز، دعا و عبادات جمعی نیز بسیار قدرتمند هستند زیرا انرژی جمعی ایجاد می‌کند. به همین دلیل است که در اسلام به نماز جماعت و دعاهای جمعی سفارش اکید شده است."
♻️ گرچه در حسن نیت مروجان این نگرش به دین نمی‌توان تردید کرد و بسیاری از این افراد در تلاشند تا با اثبات این موارد، دلبستگی و التزام به مناسک دینی را در جامعه تقویت نمایند اما این دوستان گرامی از سه نکته غافلند:
1️⃣ آیا تشریع عبادات دینی برای این آثار و کارکردها بوده است و یا این که اساسا خداوند خواسته است که انسانها با عبادت و عبودیت در قالب این شعائر و سخن گفتن با معبود بی‌همتای خود، روح تشنه خود را سیراب نموده و اتکا به آن قدرت مطلق پیدا نمایند؟ تاکید بر سجده طولانی و ساییدن سر بر خاک، نشان تذلل و تضرع انسان در پیشگاه الهی است و بس. ارزش والای سجده در اسلام و این که بهترین و زیباترین حالت عبادی انسان در حال سجده است، از همین جاست.
2️⃣ فارغ از این که بخواهیم وارد درستی مقوله انرژی درمانی و تأثیرات نماز و یا سایر عبادات بر چاکراها بشویم، این نوع نگرش کارکردگرایانه به دین، این خطر را به دنبال دارد که اگر بتوان همین آثار را با برخی تحرکات و فعالیت‌های ورزشی به دست آورد که چه بسا آسان‌تر و سهل‌الوصول‌تر از مناسک دینی هم باشد، پس انجام مناسک دینی چندان ضرورتی ندارد و می‌توان آنها را جایگزین عبادات دینی کرد. فی المثل بین الطلوعین به جای نماز صبح، به ورزش صبحگاهی و ژیمناستیک در محیط‌های باز و با طراوت و پارک‌ها بپردازیم؛ چه بسا که به انرژی جمعی بالاتری هم دست پیدا نماییم!!
3️⃣ تردیدی نیست که همه احکام الهی و خصوصا عبادات و مناسک دینی آثار مثبتی برای زندگی این جهانی ما دارد که به برخی از آنها هم در مضامین دینی تصریح شده است (صوموا تصحوا). اما نگاه علمی به دین که بیشتر به دنبال تبیین علم پسند امروزی از دین است، روحیه تعبد و تسلیم ایمانی را در وجود انسان تضعیف کرده و آدمی را در چارچوب عقلانیت و درک تجربی خویشتن محدود نموده و افق والای معارف دینی را بر انسان می بندد.
💠 واحد پاسخگویی به شبهات مؤسسه امام خمینی(ره)
🆔@meshkatnoo
🌐 کانال مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره)
🔰 @iki_ac_ir