✳️ گزارش تاسف آور از وضعیت مردم در خوزستان ؛ سرزمین نفت در فقر و بدبختی! #روزشمار 31 شهریور 1340 ❇️ سرزمین نفت در فقر و بدبختی! « #تهران_مصور » در گزارشی نوشت : ایجاد سدهای دز و کرخه و فعالیت شرکت عمران خوزستان سبب تراکم جمعیت و هجوم مهاجرین از استان های مرکزی و جنوبی به خوزستان شده است. #اهواز که روزی 500 هزار نفر جمعیت داشت و تنها در مریضخانه «جندی شاپور» 1200 طبیب مشغول معالجه بیماران بود، اکنون دارای 212 هزار و 953 نفر جمعیت است. جمعیت مزبور به طور نسبی در هر کیلومتر 18/4 نفر در شهرستان اهواز پراکنده اند ، تنها در خود شهر اهواز 120 هزار و 98 نفر و بقیه 92 هزار و 855 در حومه شهر هستند. شهرستان اهواز که حتی بعد از اسلام مرکز علوم ایران بود امروز فقط 29 درصد از مردان و 9 درصد از زنان ده سال به بالای آن باسوادند. در شهر اهواز 30 درصد باسواد و در دهات فقط 3 درصد مردم باسوادند ، علاوه بر بی سوادی امراض بومی ( مالاریا ، تراخم ، امراض انگلی، امراض مقاربتی) زندگی مردمی را که در کنار پرآب ترین رودخانه ایران سکنی دارند به خطر انداخته است. بلای بی سوادی ، امراض و فقر با بیکاری توام شده و با وجودی که خوزستان می تواند انبار غله باشد ، ولی زارعین اکثرا بیکار و بدون وسیله زراعتند. آمار حاکیست که 42 درصد از واحدهای مسکونی اهواز در خانه گلی و بقیه در خانه های آجری و تعداد زیادی در خانه های بوریایی سکنی دارند، آمار رسمی اداره کل آمار می گوید « در اهواز نسبت مالکین خانه های حصیری بیش از نسبت مالکین در انواع دیگر واحدهای مسکونی بود (76 درصد ) و در بقیه نقاط بزرگترین نسبت مالکین (96 درصد ) در خانه های چوبی اقامت داشتند. این رقم وحشت آور که نمودار فقر و بدبختی در اهواز و حتی کناره این شهر می باشد موجب نفرت و انزجار عمومی است ، خانه های حصیری و چوبی ساکنان اهواز بیشتر در کنار راه آهن و یا طرفین رودخانه کارون قرار دارد. ساکنان اطراف خط آهن از راه عرضه کالای کثیف و متعفن خود به مسافرین راه آهن زندگی شاهانه ای نسبت به ساکنان کنار رودخانه دارند. ساکنان خانه های حصیری و چوبی و کپرنشینان ساحل کارون علاوه بر بیکاری و گرسنگی همه ساله گرفتار طغیان آب کارون شده و کلیه دارایی و چند متر حصیر و چوب خانه آن ها و حتی افراد خانواده شان با آب کارون به «اروندرود» سرازیر شده از بین می رود. http://yon.ir/iFdKB @iichs_ir