🔻چرا حوزه‌های علمیه به حکمت و عرفان نیاز دارند؟ ✍ میثم کارگریان حوزه‌های علمیه وظیفه دارند از قرآن و سنت دفاع و آن را تبیین کنند. معارف قرآن فقط به فقه و اخلاق محدود نمی‌شود، بلکه بخش بزرگی از آن مربوط به موضوعات عمیق معرفتی مانند توحید، معاد، نبوت، امامت و مقام انسان کامل است. متاسفانه در گذشته و حال، این مباحث در حوزه‌ها کمتر مورد توجه قرار گرفته است. در طول تاریخ، عالمان بزرگی از شیعه با بررسی آیات و روایات، نظام‌های فکری و معرفتی ایجاد کردند. این بزرگان معتقد بودند که بدون کار عقلی عمیق و استفاده از مشاهدات عرفانی، نمی‌توان گره‌های معارف قرآن و روایات را گشود. همین نگاه، سبب شد تا علوم عقلی و عرفان در حوزه‌های شیعی گسترش پیدا کند. امروزه نیز مفسران بزرگ قرآن و شارحان روایات اعتقادی، عمدتاً از متخصصان حکمت متعالیه و عرفان هستند. وقتی صحبت از این مباحث می‌شود، نام‌هایی مانند علامه طباطبایی، امام خمینی و آیت‌الله جوادی «رضوان الله علیهم اجمعین» برجسته می‌شوند و کمتر کسی می‌تواند در این عرصه با آنان رقابت کند. علاوه بر این، دفاع از دین و پاسخگویی به شبهات در دوران کنونی، نیازمند تخصص در علوم عقلی است. بدون این علوم، دفاع از دین ممکن نیست. این دو مسئله یعنی تبیین معارف عمیق دینی و دفاع از دین در برابر شبهات، دلیل اصلی ضرورت #حکمت و #عرفان در حوزه‌های علمیه است. #پویش_نوشتن #تبلیغ_مکتوب #جهاد_روایت 💎@howzavian | نویسندگان حوزوی