"زَهر آگین" شدنِ جامعه، از طریق تزریق "ذرّه ذرّه"ی زَهر، توسط "تک تک" ما اتفاق می‌افتد. ذرّه‌ی کنش اجتماعی بسیار بزرگتر از ذرّه‌ی عمل فردی است. ذرّه‌ی کنش اجتماعی سرآغاز غلتاندن گلوله‌ای برفی است که در پایین دست، شهری را ویران می‌کند... و من یعمل مثقال ذرة شرّاً يره !