آوینی از آن جهت همیشه برای من یک "اسطوره‌ی مقدس" است که با "مسأله" زندگی می‌کرد. "مسأله"های ذهن و دل آوینی بود که از او یک انسانِ انسان‌تر ساخته بود. بنظرم بزرگ‌ترین "مسأله"اش مبارزه بود. او زندگی‌اش را جوری تنظیم کرده بود تا در مبارزه باشد. معتقد بود این مبارزه است که به زندگی معنا می‌بخشد. او حیات را لایه لایه می‌دید و می‌گفت باید به لایه‌ی باطنی ورود کرد. او مبارزه را سلوک می‌دید و سلوک را ذیل شخصیت خمینی تعریف کرده بود. او بزرگ‌ترین سالک قرن را خمینی می‌دانست، کما اینکه در همه چیز خمینی را بزرگ‌ترین می‌دانست. او محو تماشای بت‌شکنی بود که به همه‌ی رؤیاهای آوینی عینیت بخشیده بود. خضوع و دل‌دادگی بهت‌آور مرتضی آوینی در مقابل امام و انقلاب، شاهد مدعای من است. @fakhrian_ir