ما شهاب‌باران اسراییل را دیدیم. ما از هیجان فریاد کشیدیم و صلوات فرستادیم. ما برآورده شدن آرزویِ تمامِ پیامبرانِ شهیدِ بنی‌اسراییل را لمس کردیم. ما مردمان خوشبختی هستیم. ما هموطنانی داریم که با یک ندای کمک خواهی برای مسلمان غیر هم‌زبان، یا حتی هم‌مسلک، آن‌هم در فضای مجازی، تمام هستی خود را به میدان می‌آورند. یک لحظه فکر بکنید، چند درصد از زنانی که در زمان امیرالمومنین می‌زیستند، امام حسن را دیدند، هوای امام حسین را نفس کشیدند، چند درصد از زنانی که توفیق حضور در زمان چهارده معصوم را داشتند؛ به این بلوغ فکری رسیده بودند که از عزیزترین جواهرات خود نه برای فامیل و همسایه و همشهری، که برای هم‌فکری که هزاران کیلومتر دورتر، مورد ظلم واقع شده و بانگ کمک خواهی بلند کرده، بگذرند.