. 💠 یکی از روش های تربیت، موعظه است. موعظه با تعلیم، سخنراتی و اقامه‌ی برهان تفاوت دارد و از تاثیر ویژه‌ای برخوردار است. به هنگام وعظ، سخن به گونه‌ای به شنونده القا می‌شود که در قلب او نفوذ کرده و حالت رقت و صفا و نورانیتی در آن به وجود می‌آورد. گرچه موعظه غالبا به صورت خطابی القا می‌شود و از براهین عقلیه استفاده نمی‌شود. 🌾 موعظه فطرت انسان را بیدار می کند و در دل می نشیند و از دلیل و برهان و امر و نهی بیشتر تاثیر دارد. پندپذیری استعدادی است که در جان انسان نهاده شده و برای قبول تربیت آماده‌اش ساخته است... 💠 بنابراین پند و موعظه را می‌توان یکی از روش‌های مؤثر و سودمند تربیتی به شمار آورد. چنان‌که در قرآن نیز به عنوان یک روش معرفی شده است. خدا در قرآن به پیامبر اکرم می فرماید: مردم را به وسیله حکمت و موعظه حسنه به سوی راه پروردگارت دعوت کن. در آیه اخیر به پیامبر اکرم مأموریت داده میشود که با پند و موعظه حسنه مردم را به کارهای نیک دعوت کند و از ارتکاب کارهای بد بترساند. 🌾 از این آیه استفاده می‌شود که دو نوع موعظه داریم موعظه حسنه (خوب) و موعظه غیر حسنه. آنچه پیامبر بدان مأموریت یافته موعظه حسنه است. این موعظه...به گونه‌ای القا می‌شود که در دل نفوذ می‌کند و اثر بدی هم ندارد. ✍ #آیت_الله_امینی | اسلام و تعلیم و تربیت، صفحات ۴۲۰ الی ۴۲۲ ☀️ #تربیت_در_قرآن | جزء 4⃣1⃣ 🔰 باور؛ خانه کنشگرانِ تربیت اسلامی. 🆔 @Bavar_tarbiat