💠 ویژه برنامه 🔸 درآمدی بر عرفان عملی 🔸 فصل دوم جلسه 6 🔹 همان‌طوری كه بین عرفان نظری و حكمت نظری از یك سو, بین عرفان نظری و اخلاق نظری از سوی دیگر فرق‌های فراوان علمی است، بین عرفان عملی و اخلاق عملی فرق‌های فراوانی است كه به برخی از این فروق در نوبت‌های قبل اشاره شد. 🔹 در فنّ اخلاق, شخص می‌كوشد كه از جهان به عنوان آیت و علامت استفاده كند و از این علامت به صاحب علامت, از این آیات به صاحب آیات پی ببرد كه مسئله ﴿سَنُریهِمْ آیاتِنا فِی الْآفاقِ وَ فی‏ أَنْفُسِهِمْ﴾ این برای اینها راهگشاست. توحید سالك در این مرحله در فضای اخلاق است، جزء فضایل اخلاقی او مطرح است؛ اما در عرفان, شخص می‌كوشد اول خدا را ببیند و در سایه خدا خَلق را ببیند، این‌چنین نیست كه از خَلق بخواهد به خالق پی ببرد, بلكه از خالق به خلق متوجّه می‌شود، چون خالق را می‌بیند خالق در صورت خَلق‌های خود در فصل سوم; یعنی مقام فیض و وجه و ظهور تجلّی كرده است، برابر سخن نورانی امیر مؤمنان(سلام الله علیه) كه در نهج‌البلاغه فرمود: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الْمُتَجَلِّی‏ لِخَلْقِهِ‏ بِخَلْقِهِ» از متجلّی به جلوه پی می‌برد، نه از جلوه به متجلّی. در پایان همه آیاتی كه از آیات آفاقی و انفسی سخن به میان آمده، این جمله نورانی می‌تابد ﴿أَ وَ لَمْ یكْفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُ عَلی‏ كُلِّ شَی‏ءٍ شَهیدٌ﴾; یعنی... . 📚 ویژه برنامه ماه مبارک رمضان سال تولید: 1393 آپارات: https://aparat.com/v/9PojL 🆔 @a_javadiamoli_esra