💠
 پذیرش ولایت 

▫️ بارزترین ، تسلیم بودن در برابر امام معصوم ( علیه السلام ) در تمام حالات و کارهاست. با پذیرش ولایت امامان اهل بیت ( علیهم السلام ) اصولاً برای نظر شخصی جا باقی نمی ماند ، تا آن را در برابر نظر ولیّ معصوم ( علیه السلام ) اظهار کند ، زیرا قبول ولایت یعنی انسان « ولیّ » خود را صاحب اختیار و اَوْلی به تصرّف نسبت به خود و دیگران بداند. ▫️ لازمِ این اعتقاد ، آن است که تنها از نظر و خواست او پیروی کند و این ، در حقیقت تسلیمی ارادی است ، زیرا ما بدین سبب در برابر امامان اهل بیت ( علیهم السلام ) تسلیم هستیم و خود را مکلّف به اطاعت از آنان می دانیم که ایشان معصوم اند و قول ، فعل و تقریر معصوم ، بر همگان است ، چون حجیت ، دایر مدار عصمت است و به همین دلیل ، وجود مبارک نیز حجّة الله است و سخن او نیز حجت و لازم الاتباع است ، چراکه قول ، فعل و تقریر معصوم ، از آن رو که معصوم است ، حجت است؛ چه آن معصوم ، پیامبر یا امام باشد یا هیچ یک نباشد ، بلکه فقط دارای مقام عصمت باشد؛ مانند حضرت صدّیقه طاهره ( علیها السلام ) . ▫️ آنان انسان های کامل معصومی هستند که از هر گونه لغزش و خطا مصون اند و چیزی نمی گویند مگر به دستور خدا ؛ چنین کسی و و او حجت است . کسی که همه راه های نفوذ وهم و خیال و شیطنت را بسته است و هیچ راهی برای سهو و نسیان او نیست ، هر چه هست رضای خداست ، چنین کسی می شود معصوم؛ وقتی دارای مقام عصمت بود ، قول و فعل و تقریر او هم می شود حجت . بنابراین ، همان گونه که وحی الهی معصوم از خطا و حجت است ، کلام کسانی که معصوم اند و در مدار وحی سخن می گویند نیز حجت خواهد بود . 📚 ادب فنای مقربان جلد10، ص133 و 134. 🌐 https://esra.ir 🆔 @a_javadiamoli_esra