در مسیر؛ اصلاح ، نه ترک سفر تصور کنید یک کشتی بزرگ در حال حرکت در اقیانوس است. این کشتی مقصد مشخصی دارد و برای رسیدن به آن باید مسیر صحیحی را طی کند. داخل این کشتی، مسافران مختلفی حضور دارند—برخی از آنها رفتار مناسبی دارند و برخی دیگر بی‌احتیاطی می‌کنند، نظم را به‌هم می‌زنند، یا حتی گاهی باعث مشکلاتی می‌شوند. شاید یکی آشغال روی عرشه بریزد، دیگری بی‌دقتی کند و باعث آسیب شود، و عده‌ای قوانین ایمنی را رعایت نکنند. اما اگر تعدادی از مسافران خطا کنند، آیا باید کل کشتی را ترک کرد و در میان امواج سرگردان شد؟ قطعاً نه. چون اصل کشتی سالم است، ناوبران آن مسیر را درست می‌شناسند، و هدایت آن توسط کاپیتان ماهری انجام می‌شود که هدفش رساندن مسافران به مقصد است. راه‌حل این نیست که از کشتی بیرون پرید، بلکه باید داخل کشتی بود، به مسافران خاطی هشدار داد، رفتارهای غلط را اصلاح کرد، و تلاش کرد که فضای داخل آن بهتر شود. نظام و رهبری، همان کشتی و کاپیتان آن هستند—آنها وسیله‌ای برای رسیدن به مقصد، و هدایت‌کننده مسیر هستند. اگر مسافری خطایی کند، نباید اصل کشتی را زیر سؤال برد، بلکه باید برای اصلاح او تلاش کرد. ✍ 🔹کانال با تا http://eitaa.com/joinchat/2967404544C78b06dcbee