حرم شلوغ شده و از دوستدارانش #مشحون بود. در این شلوغی این آیه را دیدم: وَ آيَةٌ لَهُمْ أَنّٰا حَمَلْنٰا ذُرِّيَّتَهُمْ فِي اَلْفُلْكِ اَلْمَشْحُونِ (یس٤١). این خانواده کشتی نجات است و مثل آن مثل #کشتی_نوح:  فَأَنْجَيْنٰاهُ وَ مَنْ مَعَهُ فِي اَلْفُلْكِ اَلْمَشْحُونِ (شعراء١١٩). مگر فقط #نوح بود که با کشتی مشحون نجات پیدا کرد؟ #یونس هم به سوی کشتی مشحون فرار کرد:  إِذْ أَبَقَ إِلَى اَلْفُلْكِ اَلْمَشْحُونِ (صافات١٤٠). مگر فقط نوح و یونس بودند که سوار شدند؟ بلکه خداوند مثل این کشتی سواری را دوباره تکرار می کند و آدمهایی شبیه آن کشتی نشستگان خلق می کند تا سوار شوند: وَ خَلَقْنٰا لَهُمْ مِنْ مِثْلِهِ مٰا يَرْكَبُونَ (یس٤٢). حرم شبیه کشتی نجات بود... مشحونِ مشحون... هنوز هم جا هست... هنوز این صدا طنین دارد: پسرم با ما سوار شو... يٰا بُنَيَّ اِرْكَبْ مَعَنٰا وَ لاٰ تَكُنْ مَعَ اَلْكٰافِرِينَ (هود٤٢)