✳️ ثواب عزاداری بر سالار شهیدان مجالس المفيد ، أمالي الطوسي : المفيد ، عن ابن قولويه ، عن أبيه ، عن سعد ، عن البرقي ، عن سليمان بن مسلم الكندي ، عن ابن غزوان ، عن عيسى بن أبي منصور ، عن أبان بن تغلب ، عن أبي عبد الله عليه السلام قال : نفس المهموم لظلمنا تسبيح ، وهمه لنا عبادة وكتمان سرنا جهاد في سبيل الله . ثم قال أبو عبد الله : يجب أن يكتب هذا الحديث بالذهب . أمالي الطوسي : المفيد ، عن الحسين بن محمد النحوي ، عن أحمد بن مازن ، عن القاسم بن سليمان ، عن بكر بن هشام ، عن إسماعيل بن مهران ، عن الأصم ، عن محمد بن مسلم قال : سمعت أبا عبد الله يقول : إن الحسين بن علي عند ربه عز وجل ينظر إلى معسكره ومن حله من الشهداء معه ، وينظر إلى زواره ، وهو أعرف بهم وبأسمائهم وأسماء آبائهم وبدرجاتهم ومنزلتهم عند الله عز وجل من أحدكم بولده وإنه ليرى من يبكيه فيستغفر له ويسأل آباءه عليهم السلام أن يستغفروا له ، ويقول : لو يعلم زائري ما أعد الله له لكان فرحه أكثر من جزعه ، وإن زائره لينقلب وما عليه من ذنب. @nasirigilani_ir

شهید اصلاح اجتماعی آیت الله علی نصیری، استاد حوزه و دانشگاه، گروه فرهنگی الف، ۱۳ تیر ۱۴۰۴ عاشورا درس‌های فراوان برای همه ما دارد؛ درس‌های فردی و اجتماعی و جهانی. از جمله درسهای نهضت عاشورا که در گفتار سالار شهیدان(ع) نیز مورد تاکید قرار گرفته، «اصلاح امت» یا اصلاح اجتماعی است. «انما خرجت لطلب الاصلاح فی امه جدی»، باید ببینیم که در دوران بنی امیه چه انحرافاتی در امت اسلامی پدید آمده بود که آن حضرت اصلاح انحرافات امت را هدف اصلی نهضت خود اعلام فرمود؟! معاویه و یزید را باید پایه گذار حکومت استبدادی از منظر رأس هرم قدرت و نوعی لیبرالیزم و آزادی از نوع غربی از زاویه پایه هرم دانست، یعنی به رغم آن که باید در جامعه فقط اراده یک نفر به صورت مطلق حاکم باشد و دموکراسی بی‌معناست، اما باید به عموم مردم هر گونه آزادی و ولنگاری را داد و حتی آن‌را ترویج کرد. ترویج جبرگرایی و تبلیغ تفکر مرجئه درست بدین منظور از سوی بنی امیه دنبال شد. آنان به ویژه یزید هیچ اعتقادی به دین، وحی و اسلام نداشتند، گرچه اندکی به آن تظاهر می کردند. اعتقاد آنان این بود که حاکمان نباید هیچ تعلقی به دین داشته باشند و باید میدان و مجال را برای خوشی‌ها و لذایذ مردم از هر نوع فراهم آورند. عرصه دین را باید محدود به مسجد و کلیسا کرد و عالمان دین نباید در میدان سیاست جلوه ای داشته باشند. تحمیل صلح‌نامه به امام مجتبی و تلاش یزید برای بیعت از سالار شهیدان برای دور نگاه داشتن آنان از همه تحولات اجتماعی انجام گرفت.  هدف سالار شهیدان مبارزه با چنین اندیشه و منشی است که در ارکان جامعه نه خدا حضور دارد و نه ارزش های خدایی. چنین حال و هوایی کم و بیش در جهان معاصر مشهود است. بخشی از جهان حتی در میان مسلمانان از پدیده استبداد به شدت در رنج است. در نگرید در عموم دولت های اسلامی که چگونه استبداد و خودمحوری در آنها برقرار است که کوچکترین صدای مخالف در هم شکسته می شود. در سوی دیگر جهان به رغم پر آب و رنگ بودن دنیای مردم، هیچ خبری از دین و معنا و ارزش های الهی وجود ندارد و اخلاق تا سر حد اخلاق سکولار و این جهانی سقوط کرده است. در یک کلمه خدا در این دست از جوامع که متاسفانه بخش متمدن جهان محسوب می گردد، تعطیل شده است و العیاذ بالله چنان که نیچه می گفت، در تابوت دفن شده است. منبع: خبرگزاری تسنیم

عظم الله اجورنا بمصابنا بالحسین علیه السلام و جعلنا من الطالبین بثاره مع ولیه الامام المهدی من آل محمد🏴

صلوات بر حضرت زین العابدین امام سجاد (عليه السلام‏) «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ سَيِّدِ الْعَابِدِينَ الَّذِي اسْتَخْلَصْتَهُ لِنَفْسِكَ، وَ جَعَلْتَ مِنْهُ أَئِمَّةَ الْهُدَى الَّذِينَ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ، وَ بِهِ يَعْدِلُونَ اخْتَرْتَهُ لِنَفْسِكَ، وَ طَهَّرْتَهُ مِنَ الرِّجْسِ، وَ اصْطَفَيْتَهُ وَ جَعَلْتَهُ هَادِياً مَهْدِيّاً. اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَيْهِ أَفْضَلَ مَا صَلَّيْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ ذُرِّيَّةِ أَنْبِيَائِكَ حَتَّى يَبْلُغَ بِهِ مَا تَقَرُّ بِهِ عَيْنُهُ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ، إِنَّكَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ.» بحار الأنوار، ج۹۴ ، ص۷۵ @nasirigilani_ir

✳️ اختصاص قرآن به آغازیدن هر سوره با بسمله با صرف نظر از گفتارهای شفاهی، متون و مجموعه کتبی که از سه هزار سال گذشته تا کنون در اختیار بشر قرار دارد و در قالب صدها میلیون جلد کتاب در کتابخانه های بزرگ دنیا؛ همچون کتابخانه کنگره ملی آمریکا، کتابخانه مرکزی چین و آلمان نگاه داری می شود، به سه دسته اساسی تقسیممی شوند: دسته اول؛ متون آسمانی یعنی متون ادیانی که از سوی دین شناسان به عنوان ادیان آسمانی تلقی می شوند و مدافعان آنان معتقداند که این ادیان توسط پیامبران الهی از سوی خداوند ابلاغ شد و خداوند به همراه آن پیامبران و به تناسب هر دینی کتابی مخصوص برای هدایت آنان و ارایه برنامه تشریعی فرو فرستاد. چهار کتاب «اوستا»، «تورات»، «انجیل» و «قرآن» این چنین هستند. اوستای کنونی که تنها بخشی از متن مفصل اولیه آن است شامل چهار بخش است: یسنا، یشتها، وندیداد، ویسپرد و خرده‌اوست. تورات کنونی شامل پنج کتاب اصلی است با عناوین: 1. برشیت בראשית (پیدایش)؛ 2. شموت שמות (خروج)؛3. وییقرا ויקרא (لاویان)؛ 4 بمیدبار במדבר (اعداد)؛ 5. دواریم דברים (تثنیه). کتب انبیاء؛ نظیر مزامیر و امثال سلیمان از دیگر بخش های تورات به حساب می آید. انجیل کنونی شامل چهار کتاب: انجیل متی، انجیل مرقس، انجیل لوقا و انجیل یوحنا و کتاب اعمال رسولان و نامه های حواریان مسیح (ع) است. دسته دوم؛ متون آیینی یعنی متون آن دسته از ادیان که به رغم تلقی دین نسبت به آنها، وجود پیامبر آسمانی برای آنان و نیز نزول کتاب آسمانی برای هدایت پیروان آنان اثبات نشده است. دو دین هندو و بودا از این نوع هستند؛ هر چند هر دوی آنها دارای کتاب های دینی مقدس هستند. به عنوان مثال «تریپیتکا (Tipitaka) یا سه سبد به عنوان یکی از کتب دینی بوداییان شامل سه بخش اصلی است: وینایا پیتکا (Vinaya Pitaka) که قوانین و مقررات مربوط به راهبان و راهبه‌ها را در بر می‌گیرد، سوترا پیتکا (Sutta Pitaka) که شامل سخنان بودا و شاگردانش است، و ابهیداما پیتکا (Abhidhamma Pitaka) که به مباحث فلسفی و روانشناسی بودیسم می‌پردازد. اهم کتب دینی هندوان عبارت است از: وداها (Vedas)؛ شامل سرودها، دعاها، و مناسک مذهبی است؛ اوپانیشادها (Upanishads) که به مباحث فلسفی و معنوی عمیق‌تری می‌پردازند و پورانه‌ها (Puranas) که داستان‌ها و افسانه‌هایی را درباره خدایان، قهرمانان، و آفرینش جهان روایت می‌کنند. دسته سوم؛ متون بشری از دو دسته پیشگفته که شمار آنها از تعداد انگشتان دست نمی گذرد، بگذریم آن چه از کتاب، پایان نامه، پژوهش، مقاله و ... که در کتابخانه های بزرگ جهان نگاهداری می شود، مربوط به متون بشری است؛ یعنی کتبی است که توسط یک یا جمعی از آدمیان فراهم شده است؛ اعم از کتب علمی، فلسفی، ادبی، تاریخی و ... حال با توجه به دسته بندی جامعی که از همه متون و کتب موجود در جهان ارایه شد، باید به آشکارا اذعان کرد که به استثنای قرآن و کتبی که توسط مسلمانان تنظیم شده و آغاز آنها با الهام از قرآن با بسمله رقم خورده است، هیچ یک از این کتاب ها یا بخش های آنها با طلیعه روشن و مشخصی آغاز نمی شود؛ یعنی همه آنها فاقد مطلع و طلیعه هستند و سرآغازی ندارند. به اذعان دین شناسان تطبیقی در میان کتاب آسمانی تنها دو کتاب: تورات و انجیل از نظر جایگاه تاریخی، اعتبار متنی و آشکار بودن هویت آنها در سطحی قرار دارند که می توان از آنها به عنوان دو کتاب آسمانی یاد کرد؛ چنان که قرآن نیز با چنین تعاملی با این دو کتاب مواجه شده است، اما با این حال این دو کتاب بدون هیچ سرآغازی و مطلعی سخن خود را آغاز می کنند؛ چنان که به رغم برخورداری از دو بخش: «اصحاح» که معادل «سوره» در قرآن است و آیه، هم چنان بخش های آنها که با عنوان «اصحاح» آمده، فاقد سرآغاز است! وقتی تورات و انجیل چنین باشند، تکلیف سایر کتب آسمانی، کتب زمینی مقدس و سایر کتب بشری مشخص خواهد بود! آن چه در کتب زمینی و تدوین یافته توسط ابنای بشر قابل مشاهده است، یا فاقد هر گونه طلیعه ای است و یا آن که در شماری از آنها مولف کتاب خود را بدون هر گونه طلیعه به یکی از عزیزانِ محبوب و قابل ذکر خود تقدیم می کند. چنان که همه سخنرانی های رسمی سران کشورها و در سازمان های جهانی؛ همچون سازمان ملل و در پارلمان ها و سایر مراکز و مراسم بسیار مهم فاقد هر گونه طلیعه ای است و تنها با جمله «خانم ها و آقایان» آغاز می شود. در این بین این تنها قرآن کتاب آسمانی مسلمانان است که اصرار دارد تمام بخش های آن با عنوان «سوره»؛ به استثنای سوره توبه که در آن عامدانه بسمله نیامده است، با طلیعه ای بسیار زیبا، نغز و پر معنا؛ یعنی با «بسم الله الرحمان الرحیم» آغاز کند. 👇👇👇

وقتی معانی و مدالیل این طلیعه را واکاوی می کنیم، در می یابیم که افزون بر گردآمدن همه معارف و آموزه های قرآن در آن، به رغم همه کوتاهی خود رساترین و گویاترین تصویر از خداوند متعال را به تصویر می کشد؛ یعنی این طلیعه خود بازگو می کند که از یک سو بهترین سرآغاز، سرآغازی است که با نام خداوند همراه باشد و از سویی دیگر برترین سرآغاز آن است که همه معارف الهیه در آن جمع آید؛ همان گونه که طراحان پرچم و سرود یک ملت می کوشند همه پیام های بایسته در آنها گرد آمده و بازتاب داده شود. آیا همین میزان برای اثبات آسمانی بودن این کتاب کافی نیست؟! آیا قدر قرآن را می دانیم؟! 🆔 @nasirigilani_ir 🌐 www.maref.ir

✳️ پانزده توصیه کاربردی در زمینه اخلاق بندگی این مبحث چندی پیش طی چهار جلسه در فضای مجازی ارایه شد و اینک از جهت مفید بودن به صورت خلاصه در اختیار همراهان مکرم قرار می گیرد. 🔹۱. پیوسته با وضو باشید. بر اساس روایتی از رسول خدا (ص) خطاب به أنس چنین آمده است: «يا أَنَسُ أَكثِرْ مِنَ الطَّهُورِ يزِدِ اللَّهُ فِي عُمُرِك وَ إِنِ اسْتَطَعْتَ أَنْ‏ تَكونَ‏ بِاللَّيلِ‏ وَ النَّهَارِ عَلَى طَهَارَةٍ فَافْعَلْ فَإِنَّك تَكونُ إِذَا مِتَّ عَلَى الطَّهَارَةِ شَهِيدا» 🔹۲. اهتمام به اقامه نمازها در اول وقت و با توجه تام زمینه های توجه: خالی کردن ذهن از ابتلائات ذهنی، ورود با توجه به نماز، توجه به مفاهیم نماز، تدارک هر بخش از نماز که با غفلت انجام شده حتی اگر با تکرار کل نماز باشد. 🔹۳. اهتمام به نوافل یومیه در هر حال و حتی قضای آنها عن أبي جعفر ( عليه السلام ) - في حديث - إن الله جل جلاله قال : ما يتقرب إلى عبد من عبادي بشئ أحب إلي مما افترضت عليه ، وإنه ليتقرب إلي بالنافلة حتى أحبه ، فإذا أحببته كنت سمعه الذي يسمع به ، وبصره الذي يبصر به ، ولسانه الذي ينطق به ، ويده التي يبطش بها، إن دعاني أجبته ، وإن سألني أعطيته 🔹 ۴. در میان نوافل یومیه نافله شب اهمیت بسیار دارد و اهتمام ویژه به آن لازم است. 🔹۵. خواب را اول شب و سبک قرار دهید تا قدری از سحر بیدار باشید. خواب بین الطلوعین هم مانع رشد و برکت است. 🔹۶. اهتمام به تلاوت روزانه قرآن کریم حداقل دو حزب (۱۰ صفحه) 🔹۷. برای کسانی که حال و فرصت بیشتری دارند، تلاوت یک جزء و سور مسبحات (حدید، حشر، صف، جمعه و تغابن) توصیه می شود. 🔹۸. اهتمام به اذکار روزانه (نظیر خواندن سه بار آیه الکرسی، آیه شهد الله، آیه مسخرات بامره و ...) «يا أَيهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكرُوا اللَّهَ ذِكرًا كثِيرًا؛ ‌ ای کسانی که‌ایمان آورده اید، خدا را یاد کنید، یادی بسیار.» 🔹۹. اهتمام زیارت پیامبران الهی و اهل بیت (ع). برای این منظور زیارت جامعه پیشنهاد می گردد. 🔹۱۰. طبق سیره امام صادق (ع) در هر شب دو رکعت نماز برای اموات و دو رکعت برای احیاء خوانده شود. 🔹۱۱. برای انجام امور عبادی هر شب پیش از خواب یک ساعت زمان بگذارید. 🔹۱۲. با توجه به اهمیت شب و روز جمعه؛ دعای کمیل، زیارت سالار شهیدان (ع) و تلاوت سوره یاسین و برای روز جمعه غسل جمعه و شرکت در نماز جمعه توصیه می شود. 🔹۱۳. اعمال عبادی خود را کتمان کنید و از ریاء بپرهیزید: عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّه (ع) قَالَ سَمِعْتُه يَقُولُ قَالَ رَسُولُ اللَّه ص طُوبَى لِعَبْدٍ نُوَمَةٍ عَرَفَه اللَّه ولَمْ يَعْرِفْه النَّاسُ أُولَئِكَ مَصَابِيحُ الْهُدَى - ويَنَابِيعُ الْعِلْمِ يَنْجَلِي عَنْهُمْ كُلُّ فِتْنَةٍ مُظْلِمَةٍ لَيْسُوا بِالْمَذَايِيعِ الْبُذُرِ ولَا بِالْجُفَاةِ الْمُرَائِينَ 🔹۱۴. حضور در جماعت و مسجد حداقل یک مرتبه در روز 🔹۱۵. حضور در مراقد اهل بیت (ع) یا مراقد فرزندان آنان حداقل یک بار در هفته سحر پنجشنبه بیست و یکم فروردین ماه ۱۴۰۴ @nasirigilani_ir

سخنرانی حجت الاسلام دکتر محمد حسین نصیری امشب مسجد آسید محمد مژده @nasirigilani_ir

حرمت شراب شامل همه ادیان است! ۱. چنان که برخی از صاحب نظران معتقد اند دلیل روشنی بر حلیت شراب در مسیحیت وجود ندارد . زیرا آن چه امروزه به عنوان متن عهد جدید در دست مردم است از واژه «شراب» بهره جسته که چه بسا ممکن است به معنای مطلق نوشیدنی باشد . چنان که کارکرد این واژه در عربی مطلق نوشیدنی است . به علاوه نباید از یاد برد که «پولس» همه گناه مسیحیان را با دروغی که بر زبان جاری کرد ، بر دوش گرفت ، آن جا که مدعی شد حامل این پیام از سوی عیسی (ع) است که «مسیحیت پایان شریعت است » !! باری ، دست های ناپاکی در تحریف آموزه های عیسی مسیح (ع) کار را به جایی رساندند که آشکارترین دستاویز شیطان برای ضلالت آدمیان یعنی شراب را پاک و حلال اعلام نمودند ! ۲. با فرض پذیرش مراحل تدریجی اعلام حرمت شراب در قرآن ، این امر به هیچ وجه به معنای حلیت شراب در مسیحیت نیست . زیرا چنان که اشاره شد در پی دخالت دست های ناپاک شریعت در مسیحیت برچیده شد و امروزه برغم پذیرش عهد عتیق به عنوان بخشی ا کتاب مقدس از سوی مسیحیان ، آنان خود را ملتزم به اجرای احکام آن نمی بینند که از جمله آنها تحریم شراب است . با چنین فرضی حلیت شراب به عنوان یک آموزه دینی و به غلط در میان اهل کتاب رواج یافت و این پدیده در میان اعراب جاهلی با اقبال فراوان روبرو شد و قرآن برای مبارزه با چنین رویکرد جاهلی مبارزه تدریجی با آن را دنبال کرد . ۳. امام رضا (ع) در گفتار بلندی می فرماید : « ما بعث نبیا قط الا بتحریم الخمر، و ان یقر له بالبداء . خداوند هرگز پیامبرى را نفرستاده مگر با حرمت شراب و اینکه به بداء (= محو و اثبات ) در حق خدا اعتراف نماید. ۴. آیا می توان پذیرفت شراب که از آن به عنوان «کلید همه گناهان» یاد می شود و قرآن آن را دستاویز شیطان برای فراموشی یا خدا و به عنوان رجس و پلیدی یاد کرده است ، در شریعت یکی از بزرگترین ادین آسمانی یعنی مسیحیت حلال اعلام شده باشد ؟! آیا شیطان در دوران عیسی (ع) حضور نداشت ؟! آیا با گذار زمان پلیدی ها و پلشتی ها تغییر ماهیت می دهند ؟! آیا ممکن است خداوند در یک دوران کار پلید و زشتی را پاک اعلام کرده باشد ؟! به این آیه قرآن توجه کنید : وَإِذَا فَعَلُوا فَاحِشَهً قَالُوا وَجَدْنَا عَلَیهَا آبَاءَنَا وَاللَّهُ أَمَرَنَا بِهَا قُلْ إِنَّ اللَّهَ لَا یأْمُرُ بِالْفَحْشَاءِ أَتَقُولُونَ عَلَی اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ*الاعراف۲۸* از این بروشنی بدست می آید که عده ای در توجیه انجام گناهان ، به خداوند نسبت ناروا داده و مدعی اند که خدا آنان را به این کار فرمان داده یا آن را تجویز کرده است . جمله « إِنَّ اللَّهَ لَا یأْمُرُ بِالْفَحْشَاءِ» هیچ گونه تخصیص و تقییدی را بر نمی تابد و به اصطلاح آبی از تخصیص است . امید آن که برای کسی در مسأله حرمت شراب در همه ادیان آسمانی شبهه باقی نمانده باشد. @nasirigilani_ir

✳️ برای غم های کوتاه دنیا زندگی را بر خود تیره و تار نکنیم! پشت برخی از ماشین ها چه جمله معنا داری می نویسند: «دریای غم ساحل ندارد!» راستی، هر کدام از ما اگر غم و اندوه خود را فهرست کنیم، آن قدر انباشته خواهد شد که تاب و توان از ما خواهد گرفت! جالب آن که در برابر؛ هر کدام از ما اگر شادی ها و پیروزی های خود را فهرست کنیم، از شدت شادمانی در قالب تن گنجایش نخواهیم داشت. کجا غم نیست؟! صائب چه خوش سرود: به هند مرو برو با خدای خویش بساز که هر کجا روی آسمان همین رنگ است! باید از خداوند بخواهیم که حرکات و سکنات ما را بستر ساز رشد و تعالی قرار دهد. به تصریح قرآن پس از هر شدت دو آسانی است و به تعبیر حضرت امیر (ع) «عند تناهی الشده تکون الفرجه؛ هر گاه رنج ها به منتها الیه شدت و سختی برسند، گشایش در می رسد.» باری، سرای این جهان و غم ها و اندوه های آن گذرا و پایان پذیر است. سخن و نصیحت خواجه عبدالله انصاری بسی شنیدنی است: «ای عزیز ! دنیا جای عبور است نه شهرستان سرور، رباطی است بی اقامت و ساباطی است بی استقامت، زخم نیشش بی مـــــــرهم است ... کرشمه ی غفلت وبیداری است ... خانه ی محنت وبد نامی است ... خــــود پرستان دون همت را دیر است ... جرعه ی جانسوز هـــــرتلخی است ... بر داشته ی اشقیاست و بگذاشته ی اتقیاست. هر کـــــــه طالب او ذلیل و زبان عذر او کلیل و این آیت اهل عبرت را دلیل که : قل متاع الدنیا قلیل . ای درویش! نظـــر کن به گورستان و غافل مباش چون مستان ، تاببینی چندین مقابر و مزار و خفته درآن نازنینان گـــــــلعذار صدهزار. همه جهد کردند و کوشیدند و درتاوه حرص و هوس جوشیدند و کلاه از جــــواهر پوشیدند ، مائده ها پر نعیم کردند و سبوها پر زروسیم . سودا کـــــــردند تا سودها بردند. حیله هــــــا نمودند تا نقد ها ربودنــــــــد و عاقبت مردند و حسرت ها بردند. انبار خانه ها انباشتند و تخم محبت دنیــــــا در زمین دل کاشتند و آخر رفتند و بگذاشتند. ناگاه همه را بــه در مــــرگ کشانیدند و شربت مرگ از دست ســــــــاقی اجل چشانیدند ... ای عزیز ! از موت بیاندیش و عمل بردار از پیش و گــــرنه وای تو، که دوزخ بود مأوای تو» انصافا چه متن زیبا و تاثیر گذاری است! (دوستان اهل فضل و کمال ایراد نگیرند که ما را چه به با ابراهیم ادهم، جنید بغدادی، بایزید بسطامی و ... شما از این اسامی عجالتاً درگذرید) @nasirigilani_ir

بیان یک خاطره درس آموز @nasirigilani_ir

ماجرای درس آموز یوسف (ع) و کودکی که در گهواره به صداقت او شهادت داد. امشب میهمان برخی از اعزه هستم و این دو مطلب را برای آنان بازگو کردم. با خود گفتم همراهان مکرم را سهیم سازم. @nasirigilani_ir