﷽؛ #امام_حسن_عسکری علیه‌السلام می‌فرمایند : « بدترين بنده آن است كه #دورو و #دوزبان باشد ؛ در حضور برادرش او را #می‌ستاید و در غيابش #بدگویی مى‏‌كند . اگر نعمتی به او رسد بر او #حسد ورزد و چون گرفتار شود #تنهايش گذارد ». 📚 تحف العقول ، ص۴۸۸

صورت است که هر قدمی در راه تهیه این غذا برداشته شود ،عبادت است. نکته "باریکتر ز مو "در این میان اینست که دلمشغولی زنان خانه دار این باشد که هر کاری می کنند رضایت خدا را بجویند، می دانند غذا پختن ، تمییز کردن خانه و ...سخت است اما می گوید :"خدایا ، این سختی را تحمل می کنم ، که تو از من راضی باشی، همسرم را راضی میکنم به خاطر اینکه تو میخواهی ، اینجاست که ، هر قدمی که خانمی در خانه اش بر میدارد، یک عبادت خالص است. پس عبادت صرفاً نمازهای مستحبی یا زیادی اذکار نیست، بالاترین عبادت ها مستلزم آن است که هر کسی (از زن و مرد) جایگاه و نقش خود در کارگاه هستی و بالتبع وظایف و تکالیف خود را بداند و با ایمان و اخلاص به پروردگار عالم، به آن عمل کند. و در روایت داریم : «هر زنی که در خانه همسر خود کاری انجام داده و جابجایی انجام دهد و هدف او اصلاح امور خانواده باشد، خداوند نظر( رحمت) بر او می افکند و هر که خدا به او نظر رحمت افکند هرگز عذاب نخواهد شد». (امالی طوسی:ص618؛ امالی صدوق:ص411) فرآوری: محمدی بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان منابع: سایت پاسخ به شبهات دینی (ایکس شبهه) سایت پرسمان سایت پاسخگویی به سوالات دینی

امتیازات ویژه خانم خانه دار ماه رمضان است، ماه عبادت، تلاوت قرآن ، ذکر و نماز و افطاری و سحری....در این میان، مادران و زنان خانه دار کمی دلگیر و گله مند به نظر می رسند، چرا که نمی توانند آن گونه که دلخواهشان است در مراسم های مخصوص این ماه شرکت کنند و اعمال مخصوص این ماه را آنطور که باب میلشان است انجام دهند. گاهی گله می کنند که شب های پر نور و برکت ماه رمضان در گذر است و بهره و نصیبشان، فقط تهیه و تدارک افطاری و سحری است. گاهی با خود می اندیشند آیا این خدمت آنان ارزش معنوی هم دارد یا خیر؟ آیا تدارک امور خانه به منزله کوتاهی آنان در امر عبادت است ؟ آیا خدمت به همسر و فرزند روزه دار اجری هم دارد؟ پرسش های خوبی است و پاسخ های بهتری هم دارد ،با ذکر چند حدیث پاسخ می دهیم، می گوییم: بله، ثواب (اجر) هست، خیلی هم هست. اما باید نگاه و تعریف مان را نسبت به بسیاری از مباحث و کارها، مانند: عبادت، مستحبات، صواب، ثواب، خانواده و خانه داری ... و کلاً فرهنگ و آموزه های اسلامی اصلاح نموده و تکامل بخشیم، تا هم مفاهیم را بهتر درک کنیم و هم موقعیت و ارزش هر کار خودمان را بدانیم. الف – هر چند انسان همیشه امید اجر و ثواب دارد، اما بندگی و عبادت خدا برای اجر و ثواب، پایین ترین مرحله است. عشق به کمال یا همان میل تقرب به الله جلّ جلاله، میل به محبوب او شدن، میل به مرضیِ او واقع گردیدن است که باید به مراتب بیشتر از میل به سفره ای باشد که او برای میهمان عزیزش پهن می کند. ب – عمل مستحب چیست؟ آیا فقط زیاد نماز خواندن، به زیارت رفتن و ذکر گفتن است؟! پس چرا فرمود اگر خواستی کار مستحبی انجام دهی، اما پدرت یا شوهرت راضی نبود، آن کار را نکن؟ [و اگر بکنی گناه هم محسوب می شود]. یا چرا فرمود: نشان ایمان زیادتی نماز نیست، بلکه ببینید به وعده اش عمل می کند یا خیر؟ پ – چرا مردان ما باید گمان کنند که اگر بی خیال دنیا و زندگی، زن و بچه و خانواده، بروند یک گوشه بنشینند و مثلاً صدهزار بار سبحان الله بگویند، یا به هیئتی رفته و صدبار پشت سر هم حسین حسین (علیه السلام) بگویند، مستحب است و دیگر خیلی صواب کرده و باید منتظر ثواب هم باشند، اما اگر به روی زن و بچه بخندند، اسباب راحتی و رشد آنها را فراهم کنند و آنها را شاد کنند، عبادت محسوب نمی شود؟! اگر آیه و حدیثی بلد نباشیم نیز به حکم عقل می فهمیم که کدام واجب و کدام مستحب است و کدام ثواب بیشتری دارد؟ چرا زنان ما باید گمان کنند که اگر هفته ای یکبار در جلسه ختم سوره انعام شرکت کردند و هفته ای یکبار هم در جلسه دعای توسل شرکت کردند و یا چند رکعت نماز مستحبی خواندند، می شود عبادت، اما اگر با کار، تلاش، اخلاق، عشق و خانه داری خود، کانون خانواده را نور و گرما و حیات بخشیدند، این مصداق عبادت نیست و ثواب ندارد؟ یا کمتر دارد؟! چرا زنان ما باید گمان کنند که اگر هفته ای یکبار در جلسه ختم سوره انعام شرکت کردند و هفته ای یکبار هم در جلسه دعای توسل شرکت کردند و یا چند رکعت نماز مستحبی خواندند، می شود عبادت، اما اگر با کار، تلاش، اخلاق، عشق و خانه داری خود، کانون خانواده را نور و گرما و حیات بخشیدند، این مصداق عبادت نیست و ثواب ندارد؟ یا کمتر دارد؟! ت – چرا خداوند متعال جهاد مرد را تلاش در جهت مقابله با دشمنان (در هر کاری و به هر شکلی) و نیز در جنگ و قتال با دشمنان اسلام و مسلمین قرار داد، اما فرمود: جهاد زن شوهر داری است؟ آیا اولاً حاکی از آن نیست که سختی هر دو برابر قلمداد شده – ثانیاً خانه داری جهاد محسوب می شود و ثالثاً اجر مجاهدت و شهادت در راه خدا را دارد؟ ث – مگر آن ثواب هایی که انتظار داریم را در بهشت نمی دهند و نفرمود که "بهشت زیر پای مادران است؟"، مگر حضرت رسول اعظم صلوات الله علیه و آله نفرمود: «اَلمَرأَةُ الصّالِحَةُ أَحَدُ الکاسِبَینِ - زن شایسته یکى از دو عامل پیشرفت (خانواده) است / امالی(طوسی) ص614»؛ و امام خمینی رحمة الله علیه با تأسی به همین آموزه ها نفرمود: «مرد از دامان زن به معراج می رود؟» ج – مگر ما تحت عناوینی چون "ثواب"، طالب و جویای رحمت واسعه ی الهی در دنیا و آخرت نیستیم و مگر حضرت رسول اکرم صلوات الله علیه و آله نفرمود: «إنَّ الرَّجُلَ إذا نَظَرَ إلَى امرَأَتِهِ وَنَظَرَت إلَیهِ نَظَرَ اللّه تَعالى إلَیهِما نَظَرَ الرَّحَمَةِ - وقتى مردى به همسر خود نگاه کند و همسرش به او نگاه کند (نگاه با محبت) خداوند به دیده رحمت به آنان نگاه مى کند . (نهج الفصاحه ص278 ، ح 621)» پس متوجه شدیم که عبادت، فقط نماز و ختم قرآن و ذکر و ... نیست، عبادت، برای خدا کاری انجام دادن است، برای به دست آوردن رضای خداوند. وقتی مادری با زبان روزه ،با عطش، کنار گرمای اجاق می ایستد و با عشق و علاقه برای خانواده اش تدارک غذا می بیند،اگر نیت او کسب رضایت خدا باشد و بخواهد خدا را از خود راضی بدارد، این بزرگترین عبادت است، در این

اثر غيبت بر نمازگزار قال رسول الله -صلي الله عليه وآله - من اغتاب مسلما او مسلمة لم يقبل الله صلاته و لاصيامه اربعين يوما الا ان يغفر له صاحبه من اغتاب في شهر رمضان لم يؤ جر علي صيامه كسي كه غيبت مرد يا زن مسلماني كند ، خداوند متعال نماز و روزه وي راتا چهل روز نمي پذيرد ، مگر آن غيبت شونده از وي راضي گردد كسي كه در ماه مبارك رمضان غيبت كند ، از روزه داري خويش اجري به دست نمي آورد . (بحارالانوار ، ج 75 ، ص 258) . http://eitaa.com/joinchat/3178299408Cb6a96249c4

محروميت از شفاعت قال رسول الله - صلي الله عليه وآله - : لاينال شفاعتي من اخر الصلوة بعد وقتها ؛ كسي كه نماز را از وقتش تاءخير بيندازد ، (فرداي قيامت ) به شفاعت من خواهد رسيد . (بحارالانوار ، ج 83 ، ص 20) http://eitaa.com/joinchat/3178299408Cb6a96249c4

ابى رفعه مى گويد: روزى على (عليه السلام ) به منبر رفت ، سپس خداى را حمد و ثنا گفت . آنگاه فرمود: مردم ، گناه سه قسم است . سپس ساكت شد. مردى در بين جمعيت بنام حبه عرنى عرض كرد: گناهان را توضيح دهيد يا ابالحسن . حضرت فرمود: از گناهان جز به منظور تفسير و توضيح ، نام نبردم . لكن تنفس تند و غير عادى كه عارضم شد مرا از سخن گفتن بازداشت . آنگاه ادامه داد؛ بلى گناهان سه قسم است ؛ اول گناهى است كه خدا مى بخشد. دوم گناهى است كه او نمى بخشد. سوم گناهى است كه ما براى صاحب گناه به عفو الهى اميدواريم ، ولى با داشتن اميد از عذاب او نيز مى ترسيم . عرض شد: اى اميرالمؤ منين (عليه السلام ) مطلبى را كه فرموديد براى ما توضيح دهيد. حضرت خواسته آنها را اجابت نمود و هر يك را شرح داد. درباره قسم اول گناهان فرمود: آن گناهى است كه خداوند صاحب گناه را در دنيا عقاب نموده است و خداوند حكيم تر و بزرگوارتر از آن است كه دوباره او را در قيامت براى همان گناه عذاب نمايد. امام درباره قسم دوم گناهان ، گناهانى كه بخشيده نمى شود ظلم و ستم بندگان به يكديگر است خداوند در روز جزا در مقام قضا و موقع احقاق حق مظلومان و كيفر ستمكاران به عزت و جلال خود سوگند ياد مى كند كه ظلم هيچ ظالمى را بدون بررسى سنجش از دادگاه عدلش نگذرد و آنرا ناديده نگيرد هر چند آن ظلم كوچك و ناچيز باشد...(579) http://eitaa.com/joinchat/3178299408Cb6a96249c4

امام باقر (عليه السلام ) فرمود: عايشه در زمان خلافت عثمان پيش عثمان آمد و به او گفت : آن سهميه اى (پولى ) را كه پدرم ابوبكر و عمر بن خطاب به من داد به من رد كن . عثمان گفت : من در كتاب و سنت جايى براى چنين چيزى كه برا تو مقرر باشد نيافتم ، و همانا پدرت و عمر از روى رضايت خاطر خود به تو بخشش مى كردند و من اين كار را نمى كنم . عايشه گفت : پس سهم ارث مرا از رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم بده ؟!! عثمان گفت : مگر تو و مالك بن اوس نزد من نيامديد و گواهى داديد كه رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم ارث نمى گذارد، تا جايى كه فاطمه دختر پيامبر را توانستيد از ارث خود (باغ فدك ) منع كنيد و حق او را پايمال نموديد؟(540) حال چگونه امروز ارث پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم را مى طلبى ؟!! عايشه بازگشت و از آن روز به بعد هر گاه عثمان را براى نماز مى ديد پيراهن رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم را مى گرفت و بر سر نى بلند مى كرد و مى گفت : همانا عثمان با صاحب اين پيراهن مخالفت ورزيده و سنت او را رها ساخته است و در تضعيف عثمان هر كارى كه مى شد انجام مى داد. و عجب اينكه عايشه بعد از كشته شدن عثمان ، خون او را از امام على (عليه السلام ) طلبيد و به بهانه خو خواهى عثمان بر عليه حضرت قيام كرد و جنگ جمل را به راه انداخت .(541) http://eitaa.com/joinchat/3178299408Cb6a96249c4

محروميت از شفاعت قال رسول الله - صلي الله عليه وآله - : لاينال شفاعتي من اخر الصلوة بعد وقتها ؛ كسي كه نماز را از وقتش تاءخير بيندازد ، (فرداي قيامت ) به شفاعت من خواهد رسيد . (بحارالانوار ، ج 83 ، ص 20) http://eitaa.com/joinchat/3178299408Cb6a96249c4

نماز و قرض الحسنه . . . واقيموا الصلوة و اتوا الزكوة و اقرضوا الله قرضا حسنا ؛ نماز را برپا داريد و زكات را بپردازيد و به خدا قرض الحسنه دهيد . (سوره مزمل ، آيه 20) http://eitaa.com/joinchat/3178299408Cb6a96249c4