افشاگری شهرداری از پشت‌پرده تخریب نماد خانه اندیشمندان @HamshahriNews #نشر_حداکثری_با_شما 🔻 جنگ شناختی روشنگری و نظامی: حمیدرضا توکلی زاده 📬 @Hamid_tavakolizadeh

🔴 ‌برخی عناوین، کلی، عام و فریبنده‌اند اما در واقع پوششی برای منافع شخصی، باندی یا جریانی هستند؛ مانند همین عنوان ‌#خانه_اندیشمندان_علوم_انسانی! ظاهراً ملی و علمی بود و بنا بود محل فعالیت عموم اساتید و دانش‌پژوهان علوم انسانی باشد اما در واقعیت، در اختیار جمعی معدود و خاص با هدف انتفاع قرار داشت. 🔹حالا پس از خلع‌ یَد قانونی توسط شهرداری تهران، خودشان تابلو را تخریب کرده تا با مظلوم‌نمایی افکار عمومی را فریب دهند. ✅ #داود_مدرسی_یان: http://eitaa.com/joinchat/3604742157Cf3fa1341d3

🔴 هر سیاست اقتصادی که به‌جای «تقویت پول ملی» در برابر ارز خارجی، به تضعیف آن بینجامد، انحرافی و زیان‌بار است. 🔹نئولیبرال‌های ایرانی سال‌هاست «کاهش ارزش ریال» در برابر دلار را نسخه نجات اقتصاد جلوه می‌دهند، اما نتیجه‌ای جز تشدید تورم، گسترش فقر و نابودی تولید ملی در پی نداشته و کشور را آگاهانه یا از سر جهل فرسوده‌اند. 🔸در سه دهه اخیر، روند صعودی نرخ ارز همواره ادامه یافته و امروز هر دلار، از مرز ۱۰۰ هزار تومان گذشته است؛ بااین‌حال، همان جریان همچنان می‌کوشد افزایش نرخ ارز را به‌عنوان راه‌حلی علمی و اجتناب‌ناپذیر القا کند. 🔹اکنون، بخش بزرگی از مردم آگاه شده‌اند که جهش نرخ ارز نه‌تنها علاج اقتصاد نیست، بلکه ریشه تورم افسارگسیخته، سقوط تولید، افزایش فقر و گسترش فساد ساختاری در کشور است. 🔸هرچند افزایش نرخ ارز بتواند برخی صادرکنندگان را به صادرات تشویق کند و منجر به ارزآوری آنها شود اما خسارت آن بر تولیدکنندگان داخلی بسیار بسیار بیشتر از ارزی است که اتفاقاً غالباً هم در اختیار حاکمیت قرار نمی گیرد؛ بلکه صنایع ارزآور، با ارز حاصله از صادرات، مجدد واردات کالاهای لوکس انجام داده یا دلار را در بازار آزاد می فروشند! ✅ #داود_مدرسی_یان: http://eitaa.com/joinchat/3604742157Cf3fa1341d3

📖 يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنوا إِنَّ كَثيرًا مِنَ الأَحبارِ وَالرُّهبانِ لَيَأكُلونَ أَموالَ النّاسِ بِالباطِلِ وَيَصُدّونَ عَن سَبيلِ اللَّهِ وَالَّذينَ يَكنِزونَ الذَّهَبَ وَالفِضَّةَ وَلا يُنفِقونَها في سَبيلِ اللَّهِ فَبَشِّرهُم بِعَذابٍ أَليمٍ 📜 ای كسانی كه ایمان آورده‌اید! بسیاری از علمای یهود و راهبان قطعا اموال مردم را به ناحق می‌خورند و از راه خدا باز می‌دارند. و كسانی را كه زر و سیم می‌اندوزند و در راه خدا انفاق نمیكنند، به عذابی دردناك نویدشان ده‌. 📚 سوره توبه آیه ۳۳

🔴 چرا گرانی بنزین، راه‌حلِ جلوگیری از قاچاق سوخت نیست؟ 🔹در هفته‌های اخیر دوباره بحث گران‌سازی بنزین به عنوان «راه حل» مقابله با قاچاق سوخت داغ شده است؛ اما واقعیت اقتصادی ایران نشان می‌دهد این سیاست، درمان ریشه‌ای محسوب نمی‌شود بلکه تنها مُسکّنی مقطعی برای زخمی است که عمق آن در ساختار پولی و ارزی کشور نهفته است. 🔸قاچاق سوخت در ایران ناشی از اختلاف فاحش ارزش پول ملی با کشورهای همسایه است نه قیمت داخلی آن. هنگامی که نرخ ارز واقعی و کنترل‌شده نیست و شکاف قیمتیِ ریال در برابر دلار افزایش می‌یابد، سوخت در داخل کشور به کالایی پرسود برای انتقال غیرقانونی تبدیل می‌شود. یعنی حتی اگر قیمت بنزین دو یا سه برابر و حتی چندده برابر شود، اختلاف قیمت پول ملی با ارز دلار و همچنین کشورهای همسایه، همچنان وسوسه‌انگیز باقی خواهد ماند و مسیر قاچاق را باز نگه می‌دارد. 🔹افزون بر این، گران‌سازی بدون اصلاحِ نظام توزیع سوخت و نظارت مرزی دقیق و نظارت بر شبکه توزیع سوخت، عملاً موجب افزایش فشار تورمی بر جامعه و تشدید بی‌عدالتی می‌شود. تجربه افزایش قیمت‌ها در سال‌های گذشته نشان داده که ضربه مستقیم این سیاست متوجه طبقات کم‌درآمد است که در ظاهر سهم اندکی از یارانه سوخت دارند اما بیشترین آسیب را از موج گرانیِ حمل‌ونقل و کالا متحمل می‌شوند. در مقابل، شبکه‌های سازمان‌یافته قاچاق که از خلأ نظارتی و روابط فاسد بهره می‌برند، همچنان قدرتمندتر از گذشته به فعالیت خود ادامه می‌دهند. 🔸حل این معضل نیازمند نگاه ساختاری است، نه تصمیمات قیمتی ناگهانی یا #شوک_درمانی. اصلاح نظام ارزی، شفاف‌سازی جریان سوخت از پالایشگاه تا مصرف‌کننده، تقویت زیرساخت‌های مرزی و ایجاد سامانه‌های دیجیتال نظارت، راهکارهایی واقع‌بینانه‌تر از شوک‌درمانی قیمتی‌اند. دولت باید بپذیرد که گران‌سازی، منجر به تورم افسارگسیخته در این شرایط رکود تورمی بوده و موجب افزایش فقر و تبعیض و فساد اجتماعی خواهد شد و شکاف میان مردم و نظام را عمیق‌تر می‌کند. 🔹در یک عبارت؛ تا زمانی که نرخ ارز واقعی نشود، نظارت مرزی و توزیعی کارآمد نگردد، هر تصمیم برای گران‌کردن بنزین نه تنها قاچاق را مهار نمی‌کند بلکه فقر و بی‌اعتمادی اجتماعی را بیشتر دامن می‌زند. ✅ #داود_مدرسی_یان: http://eitaa.com/joinchat/3604742157Cf3fa1341d3

🔴 نسخه تکراری «گران‌سازی» 🔹در هر بحران اقتصادی، نئولیبرال‌های ایرانی نسخه‌ای آشنا روی میز می‌گذارند: #گران_سازی. چه نام آن اصلاح ساختاری باشد، چه آزادسازی بازار یا کاهش یارانه، نهایتاً معنایی جز انتقال بار کسری بودجه و ناکارآمدی به دوش مردم ندارد. از بنزین و برق گرفته تا دلار و آب، همه‌چیز باید «گران» شود تا اقتصاد «به‌زعم ایشان» نجات پیدا کند. 🔸این تفکر از دهه ۱۳۷۰ در سیاست‌گذاری ایران تثبیت شده و به‌مرور نهادینه شد؛ گویی در برابر هر بحران، تنها کلید موجود همان «افزایش قیمت» است. اما واقعیت اقتصادی نشان می‌دهد که گران‌سازی به‌تنهایی نه به اصلاح تولید انجامیده، نه مصرف را منطقی‌تر کرده و نه عدالت اقتصادی به همراه آورده است. تجربه افزایش قیمت بنزین در سال‌های دهه هشتاد و نود و سال ۱۳۹۸، یا جهش نرخ ارز در ۱۳۹۷ و ۱۴۰۱، نشان داد که نتایج چنین سیاست‌هایی معمولاً تورم، نابرابری و بی‌ثباتی اجتماعی است، نه رشد و بهره‌وری! 🔹در واقع، گران‌سازی، صرفاً «شوک درمانی» با هدف کاهش تقاضا است که صورت مسئله را تطهیر می‌کند اما علت را باقی می‌گذارد. مشکل نه ارزانی بنزین است نه قیمت پایین آب؛ مسئله در شکاف عمیق ارزش ریال، بهره‌وری پایین و فساد نهادی است. تا زمانی که دولت در درآمد و هزینه شفاف نباشد و انضباط مالی برقرار نکند، هر طرح گران‌سازی به ضد خود تبدیل می‌شود. 🔸تجربه کشورهای موفق در مهار بحران‌ها نشان داده که راه توسعه اقتصادی از مسیر شفافیت، حمایت هدفمند از تولید، و تقویت طبقه‌ی مولد می‌گذرد، نه حذف یارانه‌ها. گران‌سازی اگر هم لازم باشد، باید بخشی از یک بسته جامع شامل اصلاح مالیاتی، بازتوزیع، و مبارزه واقعی با قاچاق و فساد باشد، نه نسخه‌ی مطلق و دائمی همه‌ مشکلات. 🔹در غیر این صورت، سیاست «گران کن تا نجات یابی» همچنان همان خواهَد ماند: نسخه‌ای ساده، بی‌ثمر، و پرهزینه برای اقتصادی پیچیده. ✅ #داود_مدرسی_یان: http://eitaa.com/joinchat/3604742157Cf3fa1341d3

🔴 امروز یکشنبه 11 آبان ماه از ساعت 12 تا 14، به دعوت «انجمن اسلامی دانشجویان علوم پزشکی جندی شاپور اهواز» در سالن اجتماعات امام رضا(ع) این دانشگاه حضور دارم و درباره «هویت دانشجویی» و نقش تأثیرگذار «جنبش دانشجویی» در پیگیری و حل مسائل داخلی و خارجی کشور سخن خواهم گفت. ✅ #داود_مدرسی_یان: http://eitaa.com/joinchat/3604742157Cf3fa1341d3

خسته نباشید! بعد از این همه سال تازه به این رسیدید! ✅ #داود_مدرسی_یان: http://eitaa.com/joinchat/3604742157Cf3fa1341d3

🔴 چرایی توقف فعالان دانشجویی در دوران پسادانشگاه! 🔹یکی از پرسش‌های جدی و تکراری در میان تشکل‌های دانشجویی این است که چرا بسیاری از فعالان دغدغه‌مند، پس از پایان دوره دانشگاه، از عرصه مسائل اجتماعی و سیاسی و ملی فاصله می‌گیرند و درگیر زندگی شخصی، دغدغه‌های معیشتی یا مسیرهای شغلی فردی خود می‌شوند؛ یا آن گروهی که وارد ساختارها و نهادهای رسمی کشور می‌شوند، به تدریج از روحیه آرمان‌خواهی، صراحت مطالبه‌گری و نگاه تحول‌خواهانه فاصله می‌گیرند و گاه حتی به محافظه‌کاری و مصلحت‌سنجی افراطی روی می‌آورند. 🔸قبل از پاسخ، البته لازم است که تأکید کنم امروز هر فردی در هر جایگاه سیاسی، اجتماعی و فرهنگی در سطح جامعه، روحیه تحول‌خواهی و تغییر دارد شک نکنید روزی فعالِ دانشجویی بوده یا با فعالان دانشجویی و جنبش دانشجویی سروکار داشته است. اما درباره عللِ کناره‌گیری فرد از عرصه فعالیت‌های اجتماعی، شاید دودسته علل داشته باشیم: علل فردی و علل ساختاری. 🔹در سطح فردی می‌توان گفت بخشی از این تغییر ناشی از ضعف در عمق‌یافتن باور و شناخت است. بسیاری از کنشگران دانشجویی، دغدغه‌ای پرحرارت ولی سطحی دارند؛ شور دارند اما مبنا ندارند. وقتی اندیشه اجتماعی و نظام فکری منسجم پشت آرمان‌ها نباشد، با تغییر وضعیت زندگی، فشار اقتصادی یا گذار از فضای پرتلاطم دانشگاه، انگیزه فرومی‌نشیند. 🔸همچنین، نداشتن الگوی مشخص در خودسازی فکری و اخلاقی و بی‌توجهی به استمرار تربیت فردی، سبب می‌شود که شخص در مواجهه با تعارض منافع، جذب راحت‌طلبی و عافیت‌طلبی شود. عوامل دیگری چون فشار اقتصادی بازار کار و نگرانی از آینده شغلی، توقع خانواده برای ثبات و نیز نبودِ حلقه پیوند میان نسل دانشجوییِ دیروز و امروز، عامل تشدید این انصراف از کنش اجتماعی است. 🔹از جمله علل فردی برای مردان و زنان، مسئله ازدواج است که شاید در فرهنگ نهادی ما، این محدودیت‌ها بیشتر برای جامعه زنان فعال اعمال شود و غالب فعالان دانشجویی دختر، بعد از دوران دانشگاه و با ازدواج، امکان کنشگری اجتماعی از آنان سلب می‌شود. برای مردان هم باتوجه به نوع همسر، این محدودیت ایجاد می‌شود و خیلی از زنان، توان و کشش همراهی با مردِ فعال اجتماعی را ندارند و نمی‌توانند از او پشتیبانی کنند. 🔸اما در سطح ساختاری، شاید بتوان گفت مسئله اصلی در شکست چرخه انتقال تجربه و نهادینه‌نشدن مشارکت عمومی نهفته است. ساخت قدرت در کشور، به‌جای جذب نیروهای منتقد خلاق، اصولاً میل به یکدست‌سازی و مهار و نیروی انسانی رام‌شده و مطیع دارد. نیروهای آرمان‌خواه اگر بخواهند مؤثر بمانند، باید یا تن دهند به قواعد محافظه‌کارانه نظام اداری، یا خود را به حاشیه رانده ببینند. 🔹همچنین، دانشگاه و فضای جامعه، در طراحی نهادی خود هیچ حمایت یا ساختار تداومی برای استمرار نقش اجتماعی فارغ‌التحصیلان ندارد. از سوی دیگر، فضای فرهنگی جامعه نیز در کانون خود حامل نوعی بی‌اعتمادی عمومی و ترس از هزینه‌دادن است که آرمان‌خواهی را به رؤیایی فردی و درونی فرو می‌کاهد. به بیان دیگر، استحاله نیروهای دانشجویی پس از فراغت از تحصیل نه تصادفی است و نه صرفاً ضعف فردی؛ بلکه محصول پیوند سه عامل است: بحران معیشت، بی‌پناهی ساختاری کنش اجتماعی و فرهنگ حاکم بر نخبگان که امنیت شغلی را بر تحول‌طلبی ترجیح می‌دهد. ✅ #داود_مدرسی_یان: http://eitaa.com/joinchat/3604742157Cf3fa1341d3

🔴 چگونه مبارزه با مصادیق فساد، راه اصلاح ساختارند؟ 🔹مبارزه با فساد اگر قرار است از سطح شعار و نمایش عبور کند و به یک مسیر ملی بازدارنده و اصلاح‌گر تبدیل شود، باید در دو سطح «مصداقی» و «ساختاری» به صورت توأمان و هوشمندانه پیش برود. در سطح مصداقی، هیچ چیز جایگزین برخورد قاطع، شفاف و بی‌تبعیض با مفسدان بزرگ و صاحبان رانت‌های کلان نمی‌شود. 🔸تا زمانی که برخوردها تنها با سطوح پایین یا نمونه‌های کوچک فساد باشد، جامعه نه احساس عدالت می‌کند و نه اعتماد عمومی ترمیم می‌شود. باید مبارزه را از بالا و از دانه‌درشت‌ها آغاز کرد؛ چراکه برخورد با چهره‌ها و شبکه‌های بزرگ اقتصادی و سیاسی، ضمن اینکه قدرت بازدارندگی دارد، پیام روشنی نیز به مردم و مدیران می‌فرستد: قانون برای همه است و هیچ مصونیتی بالاتر از عدالت وجود ندارد. 🔹اما این سطح، اگر به تنهایی دنبال شود، به نتیجه نمی‌رسد. ریشه‌ها و گلوگاه‌های فساد در ساختارها و قوانین نهفته‌اند؛ در نظام مجوزدهی‌های غیرشفاف، در انحصارهای شبه‌دولتی، در قراردادهای ترک تشریفات و مناقصات، در تبعیض‌های حقوقی، و در فرآیندهای اقتصادی‌ای که خود به تولید رانت منجر می‌شوند. بدون اصلاح این ساختارها، حتی اگر مفسدان امروز مجازات شوند، فردا از در دیگری بازتولید می‌شوند. از این‌رو، مبارزه ساختاری باید به معنای بازنگری در قوانین، شفاف‌سازی نظام اداری، حذف حوزه‌های تصمیم‌گیری فردمحور، دیجیتالی‌کردن فرایندها و پاسخ‌گو کردن همه نهادها باشد. 🔸نکته مهم آن است که، در عمل، این دو سطح به هم پیوسته‌اند. بسیاری از قوانین فسادزا یا حلقه‌های رانتی تنها با بررسی مصادیق مشخص شناخته می‌شوند. پرونده‌های واقعی فساد، در واقع نشانگر ضعف یا خلاء قانونی یا اختلالات نهادی‌اند؛ پس باید از مصداق آغاز کرد تا ساختار را شناخت و از اصلاح ساختار باید ادامه داد تا مصادیق تکرار نشوند. 🔹مبارزه‌ای که فقط به برخورد قضایی بسنده کند، دیر یا زود به تسویه‌حساب سیاسی تبدیل می‌شود؛ و مبارزه‌ای که تنها به اصلاح قانون قناعت کند، به کاغذبازی و بی‌اثر بودن منجر خواهد شد. جمع این دو رویکرد، یعنی عزم اجرایی قاطع همراه با اصلاح نهادی، یگانه راه مبارزه پایدار و مردمی با فساد است؛ راهی که عدالت را از شعار به ساختار تبدیل می‌کند. 🔸جالب این است که بدانید الیگارشی فساد در ایران ما و سایر کشورها، سعی می‌کند قوانین و نظامات اقتصادی و سیاسی و ساختارها را به نفع خود تدوین و طراحی کند؛ لذا هم مبارزه با مصادیق و دانه‌درشت‌های این الیگارشی، هم تلاش برای اصلاح قوانین و ساختارها باید در کنار همدیگر انجام شود و همدیگر را نفی نکنند. ✅ #داود_مدرسی_یان: http://eitaa.com/joinchat/3604742157Cf3fa1341d3