مرحوم آیت‌الله ناصری به‌عنوان استاد اخلاق شناخته می‌ شوند. اهمیت توجه علما به مباحث اخلاقی چیست و آیا عالم‌بودن به مباحث اخلاقی‌ رمز محبوبیت مرحوم ناصری بود و همین ویژگی در سایر علما نیز می ‌تواند موجب محبوبیت آن‌ها باشد؟ اخلاق به‌عنوان سرپل راه‌ یابی به ساحت الهی شناخته می ‌شود، در این بیت که جناب حافظ می‌فرماید: در کار گلاب و گل حکم ازلی این بود کین شاهدبازاری وان پرده ‌نشین باشد عرفان را پرده ‌نشین می ‌دانستند و اخلاق را شاهد بازاری. بدون اخلاق راه‌ یابی به حقیقت عرفان امکان‌ پذیر نیست. اگر ابتدای مسیر دین تکالیف اعمال و احکام است، اخلاق و در مرحله بعد عرفان و معرفت دینی به باورهای اعتقادی قرار می ‌گیرد. اخلاق چه در بعد فردی و چه اجتماعی عبارت است از آن دسته از ملکات نفسانی که در جان آدمی می ‌نشیند و انسان، اعمال و رفتار خود را بر اساس آن انجام می‌ دهد. از رذایل اخلاقی چون حرص، تکبر، حسد، دروغ و... محفوظ است و به گذشت، سخاوت و حسن خلق مجهز است. امروزه اخلاق را در محیط‌ های علمی و آکادمیک به‌عنوان یک علم آموزش می‌ دهند، مثل اخلاق پزشکی، اخلاق مهندسی و اخلاق اداری، این‌ها مواردی هستند که به‌صورت قاعده و دستورالعمل‌هایی در محیط‌ های انسانی درآمده‌ اند و اگرچه خوب، لازم و ارزشمند هستند، اما قادر به ساخت #ملکات_انسانی در وجود انسان نخواهند بود. آنچه اسلام و عالمان ربانی بر آن تأکید می‌کند تبدیل صفات و فضیلت‌های اخلاقی به ملکات نفسانی است که انسان با تجهیز به آن تمام رفتار خود را در پرتو آن انجام می‌دهد، این ملکات نفسانی در #ملکوت_وجود_انسان جای می ‌گیرند و یکی از دلایل علاقه و ارادت مردم به آیت ‌الله ناصری(ره) همین اخلاق و ملکات نفسانی بود که از جمله مهم‌ ترین آن‌ها می ‌توان به #ارتباط با مردم، #گشاده_‌رویی و #شرح_صدر اشاره کرد. به‌طور خاص شرح صدر مهم‌ ترین ویژگی عالمان ربانی است که به‌واسطه آن می‌ توان کژی‌ ها و مشکلات اجتماعی را اصلاح کرد، همین شرح صدر موجب افزایش ارتباط عالم با مردم، تحمل مشکلات آن‌ها و اصلاح این مشکلات می‌ شود و این از مهم‌ ترین ویژگی ‌های آیت‌الله ناصری بود. 👇👇👇👇