تأکید ایران و روسیه بر پایان قطعنامه ۲۲۳۱ در موعد مقرر 🔹وزیر خارجه ایران، در گفت‌وگوی تلفنی با سرگئی لاوروف همتای روس خود، بر خاتمه قطعنامه ۲۲۳۱ در زمان مقرر تأکید کرد. 🔹۲ طرف اعلام کردند سه کشور اروپایی (آلمان، فرانسه و انگلیس) به‌دلیل قصور در اجرای تعهدات برجامی و همراهی با آمریکا در حمله به تأسیسات صلح‌آمیز هسته‌ای ایران، صلاحیت قانونی و اخلاقی برای توسل به سازوکار «اسنپ‌بک» را ندارند. 🔸عراقچی موضع اصولی ایران را درباره مخالفت با تمدید قطعنامه ۲۲۳۱ تشریح کرد و تصمیم‌گیری در این خصوص را صرفاً در صلاحیت شورای امنیت دانست. @Farsna

فلسفه مظلومیت و رنج های امام حسن(ع) درقبول هدنه و متارکه چیست؟ «اگر صلح امام مجتبی نبود، واقعه کربلا هم نبود، واقعه فخ و واقعه زید هم نبود، وقایع تاریخ پرافتخار دودمان هاشمی در طول حکومت بنی امیه و بنی عباس نبود و این صفحات روشن تاریخ که هر کدام یک نقشی در روشنگری چهره واقعی اسلام دارد، هیچ کدام نبود و امروز اسلام اگر بود، اسلام معاویه بود. قرآن اگر بود قرآن معاویه بود و اسلام اگر پیغمبری داشت، آن پیغمبر به نام معاویه شناخته می‌شد و بقیه اسم‌ها یک اسم‌های منزوی در گوشه و کنار تاریخ بودند.» 📚آیت الله خامنه‌ای، دو امام مجاهد، ص۵۰ «صلح امام حسن، سازش و تسلیم نیست. صلح امام حسن به معنای متارکه موقت جنگ است؛ برای آمادگی جهت ضربه زدن قاطع‌تر.»(همان،ص۱۱) «امام حسن اگر در میدان جنگ کشته می‌شد، به این معنا بود که معاویه تنها منازع خود را، تنها کسی را که امکان دارد نقش افشاگری و رسواگری در برابر روش‌های پنهانی و ریاکارانه معاویه ایفا کند، یک چنین رقیبی را دیگر در مقابل راه خود نبیند.امام حسن اگر خود را به کشتن می‌داد، یگانه کسی را به کشتن داده بود که امکان دارد پرده از چهره معاویه بردارد و معاویه را به دنیا بشناساند.»(ص۴۴) امام‌مجتبی (ع) شجاع‌ترین چهره تاریخ اسلام: «شجاعت واقعی این است که انسان بر طبق آنچه مصلحت فکر و ایدئولوژی او است اقدام بکند، اگرچه کسی نفهمد... امام حسن حاضر شد که او را نشناسند؛ برای این که اسلام را بشناسند و اسلام بماند.»(همان،ص۴۳) https://irna.ir/xjVhCn لطفاً آخرین حلقه نباشید کانال تلنگر بیداری دانشگاهیان بیدار https://eitaa.com/jedbie 🌷✊🇮🇷✊🌷

کنایه سنگین جفری ساکس اقتصاددان مشهور آمریکایی چرا هیچ‌وقت در آمریکا کودتا نمی‌شود؟ @Afsaran_ir

📚 #معرفی_کتاب | نگاهی به «الحیاة» میراث ماندگار مرحوم علامه محمدرضا حکیمی 👈 الحیاة؛ کتاب روزآمد، نوین و جامع 🖼 سی و یک مرداد، چهارمین سالروز درگذشت مرحوم علامه محمدرضا حکیمی است. شخصیتی که رهبر معظم انقلاب در پیام تسلیتی که برای آن مرحوم صادر کردند او را «دانشمندی جامع، و ادیبی چیره‌دست، و اندیشه‌ورزی نوآور، و اسلام‌شناسی عدالتخواه» توصیف کردند که «عمر را فارغ از آرایه‌ها و پیرایه‌های مادی، در خدمت معارف والای قرآن و سنّت گذرانده و آثاری ارزشمند از خود به جا» نهاد. به همین مناسبت بخش کتاب KHAMENEI.IR در یادداشتی به معرفی اثر ارزشمند «الحیاة» تالیف مرحوم حکیمی می‌پردازد.👇 🔹 آثار علامه محمدرضا حکیمی بخش مهمی از هویت علمی و اجتماعی او را شکل می‌دهند و نشان می‌دهند که چرا از وی به‌عنوان «فیلسوف عدالت» یاد می‌شود. در میان همه نوشته‌های او، مجموعه سترگ «الحیاة» جایگاهی بی‌بدیل دارد. 🔹 این اثر که با همکاری برادرانش محمد و علی حکیمی تدوین شد، دایرةالمعارفی حدیثی-اجتماعی است که با نگاهی نو به قرآن و سنت، ابعاد مختلف زندگی فردی و جمعی مسلمانان را بررسی می‌کند. در واقع «الحیاة» تلاشی است برای بازگرداندن اسلام به عرصه عمل اجتماعی، سیاسی و اقتصادی، و پاسخ به پرسش‌های نوین بشر بر اساس منابع اصیل دینی. 🔹 «الحیاة» اثر شاخص علامه محمدرضا حکیمی، یکی از جامع‌ترین و منسجم‌ترین آثار معاصر در حوزه مطالعات دینی و تربیتی است که تلاش دارد زندگی فردی و اجتماعی انسان را از منظر اسلام بازنمایی کند. 🔹 این کتاب در ۱۲ جلد و ۴۰ باب تدوین شده و هر جلد آن به حوزه‌ای مشخص از زندگی دینی و اجتماعی می‌پردازد، به گونه‌ای که از مبانی معرفتی و اعتقادی آغاز شده، به رسالت پیامبران و فلسفه حکومت، سپس به اقتصاد عادلانه، اخلاق فردی و اجتماعی، تربیت، روابط خانوادگی و اجتماعی و در نهایت به سلوک و اخلاق حرفه‌ای و احکام شرعی می‌رسد. 🔹 کتاب «الحیاة» نه تنها یک اثر علمی و دینی است، بلکه برای طیف گسترده‌ای از مخاطبان کاربردی و راهگشا محسوب می‌شود. برای مخاطب عام، این کتاب یک نقشه جامع از زندگی دینی و اخلاقی ارائه می‌دهد که خواننده می‌تواند از آن به‌عنوان راهنمایی عملی در زندگی روزمره، تصمیم‌گیری‌های شخصی و تقویت باورهای اعتقادی بهره‌مند شود. 🔍متن کامل را بخوانید👇 farsi.khamenei.ir/book-content?id=60962

✊ دبیر شورای عالی امنیّت ملّی: تأسیسات ما را بمباران کردند؛ چرا مکانیسم ماشه را علیه ما به کار می‌برید؟ 📣لاریجانی: مکانیسم ماشه برای زمانی است یکی از طرفین به مقرّرات برجام مقیّد نباشد. چه کسی مقیّد نبوده؟ ایران یا آمریکا و اروپا؟ 🔍متن کامل این گفت‌وگو را از اینجا بخوانید:👇 farsi.khamenei.ir/others-dialog?id=60963

🟩 هسته مطالعات جهان اسلام دانشگاه امام صادق علیه‌السلام برگزار می‌کند: دوره آشنایی با تاریخچه، مبانی، جریان‌ها و چشم انداز گروه‌های مسلح فعال در جهان اسلام 📌 بصورت مجازی 🎖جامع ترین دوره آشنایی با گروه‌های مسلح فعال در جهان اسلام 🎖بررسی علمی حدود ۲۰ سازمان مسلح 🎖با حضور اساتید برجسته کشور 🎓 با اعطای مدرک معتبر از دانشگاه امام صادق علیه‌السلام 📅 از ۵ تا ۷ شهريور ❗️ ظرفیت محدود 🔴 اطلاعات بیشتر و ثبت نام: https://B2n.ir/nr8407 https://B2n.ir/nr8407 👨‍💼پشتیبان دوره در ایتا و بله: @adminn_hr 🔔کانال رسمی هسته مطالعات جهان اسلام دانشگاه امام صادق (علیه‌السلام): https://ble.ir/jahane_eslam

گام بعدی FATF، برنامه موشکی ایران بر فرض FATF آن ۲۴ بند از برنامه اقدام را که از ایران نپذیرفته، قبول کند و ایران ۱۷ توصیه عمومی FATF را پاس کند، حال گام بعدی چیست؟ به تجربه کره شمالی برگردیم. این کشور بعد از پذیرفتن هر دو کنوانسیون پالرمو و CFT، با یک بهانه جدید به نام تامین مالی سلاح کشتار جمعی شامل هسته‌ای و موشکی مواجه شد. @Afsaran_ir

❇️از دیده نیامده بودند که از دل بروند (به جای گفت و شنود) ✍ حسین شریعتمداری این روزها‌، در آستانه سالروز رحلت رسول خدا(ص)، شهادت امام حسن مجتبی‌(ع) و امام رضا‌(ع) و در حالی که دل‌ها در سوگ آن بزرگواران داغدار و چشم‌ها در ماتم آن عزیزان علیهم‌السلام اشکبار است، این ستون را به بخشی از یک یادداشت کیهان اختصاص می‌دهیم؛ در جریان جنگ احد، هنگامی که شایعه شهادت رسول‌ خدا(ص) بر سر زبان‌ها افتاد، جماعتی از مؤمنان که با رفتن او، همه چیز را از دست رفته می‌دیدند، غمگین و دل‌پریش، پای از میدان پس ‌کشیدند و خداوند سبحان، آنان را ملامت فرمود که؛ «اگر رسول خدا(ص) رحلت کند یا به شهادت برسد، آیا به گذشته‌ها باز می‌گردید؟» و آنان که پا پس کشیده بودند، سر از شرم به‌‌گریبان بردند و بر غفلت خود حسرت خوردند که آنچه ماندگار است، رسالت رسول خداست، اگر چه رفتن او نیز بر مؤمنان سخت و ناگوار است. و سرانجام، آن روز، نه در احد، که چند سال بعد فرا رسید و رسول خدا(ص) دامن از خاک کشید و از دنیایی که هرگز به آن دل نبسته بود، رخت بربست و امت نه فقط در آن روز که برای همیشه تاریخ به سوگ او نشست و از آن روز تا به امروز، پیوسته زمزمه می‌کند که «فَمَا أَعْظَمَ الْمُصِیبَهًْ بِک حَیثُ انْقَطَعَ عَنَّا الْوَحْی وَ حَیثُ فَقَدْنَاک- چه سخت و بزرگ است مصیبت از دست دادن تو و محروم شدن ما از وحی‌...» آن روز، جماعتی که با ظهور اسلام، حاکمیت ‌اشرافی خویش را از دست داده بودند، در این پندار که با رفتن پیامبر خدا(ص)، «پیام» او نیز خواهد رفت، و بی‌خبر از راز دلدادگی مردم به رسول‌الله(ص)، که راز ماندگاری اسلام است، دل به این توهم داده بودند که «از دل برود، هر آن‌که از دیده برفت»، اما، یاد و نام و راه او، نه فقط در میدان چشم‌ها و آویزه گوش‌ها، بلکه ‌آمیزه دل‌ها بود، از دیده نیامده بود که با رفتنش از دل‌ها برخیزد، و چنین است که از آن روز تا به امروز و از این پس نیز، خیل عظیم مسلمانان، نادیده، دل در گرو او دارند و به راهش سر می‌سپارند و هیچ صاحبدلی نیست که صاحب «دل» باشد و در آن دل، رسول خدا(ص) و ائمه اطهار علیهم‌السلام نباشند. این داستان اما، روی دیگری هم داشته و دارد که جان‌مایه آن است و آن اینکه، رسول خدا(ص) اگرچه می‌رفت و‌لی رسالت ماندنی بود‌، او خاتم پیامبران بود و نه ختم پیام و چنین بود که با رحلت رسول خدا رسالت او بر زمین نماند و این گردونه پس از او نیز به چرخش ادامه داد و گردنه‌های سخت و نفس‌گیر را پشت سر گذاشت و چرخید و چرخید تا به دورانی رسید که به قول حکیمانه رهبر معظم انقلاب «عصر خمینی» بایسته‌ترین واژه برای نامیدن آن است. انقلاب اسلامی بازهم به گفته حضرت آقا «بعثت دوباره بود » نه اینکه بر آنچه بود گزاره تازه‌ای افزوده شده باشد. امام راحل ما‌، غبار قرن‌ها بدعت و تحریف و بد‌اندیشی و کج‌اندیشی و... را از چهره اسلام زدود و اسلام ناب محمدی(ص) را همان‌گونه که در صدر بود عرضه فرمود. این دفعه اما، دنیای اسلام و ملت‌های مسلمان، تجربیات تلخ و شیرین هزار و چهار صد و چند سال گذشته را نیز با خود داشتند. اُحد بود اما از تنگه غنیمت زخم بر نداشتیم. صفین بود ولی از پاره‌های قرآنی که بر نیزه کرده بودند فریب نخوردیم. مدینه مظلوم دوران امام حسن(ع) تکرار شد ولی تیراندازان به پیکر مطهر حضرتش را با تیر زدیم. کربلا به تکرار نشست، اما این دفعه یزید و یزیدیان را قلع و قمع کردیم و... سقف ظلمت‌زده فلک را شکافتیم و طرحی نو در‌انداختیم و امام راحلمان رضوان‌الله تعالی‌علیه در‌باره مردم این زمانی می‌فرمود: «من با جرأت مدعی هستم که ملت ایران و توده میلیونی آن در عصر حاضر بهتر از ملت حجاز در عهد رسول‌الله -صلی‌الله علیه و آله- و کوفه و عراق در عهد امیرالمؤمنین و حسین بن علی- صلوات‌الله و سلامه علیهم- می‌باشند». لطفاً آخرین حلقه نباشید کانال تلنگر بیداری دانشگاهیان بیدار https://eitaa.com/jedbie 🌷✊🇮🇷✊🌷

💐غیبت آفتاب! ای شب‌زدگان به مرگ عادت نکنید فردای ظهور را ملامت نکنید یک روز ز پشت ابرها می‌آید پشت سر آفتاب غیبت نکنید ✍مهدی صفی‌یاری لطفاً آخرین حلقه نباشید کانال تلنگر بیداری دانشگاهیان بیدار https://eitaa.com/jedbie 🌷✊🇮🇷✊🌷

🔴رجبی دوانی تنها نیست. اعتراض به خلاف کار وظیفه عموم است و دکتر رجبی دوانی به وظیفه اش عمل کرده و قابل تحسین است. ⭕️فرموده امام خمینی ره این است: مردم همه به او (فرد خلاف کار) اعتراض کنند که آقا چرا این کار را می‌کنی. اگر من پایم را کج گذاشتم باید هجوم کنید‏ ‏‏الآن مکلّفیم ما، مسئولیم همه مان، همه مان مسئولیم، نه مسئول برای کار خودمان؛‏‎ ‎‏مسئول کارهای دیگران هم هستیم «کُلُّکم راعٍ وَ کُلُّکُمْ مَسؤُولٌ عَن رَعِیَّتِه»‏‎ همه باید‏‎ ‎‏نسبت به همه رعایت بکنند. اگر من پایم را کج گذاشتم، شما مسئولید اگر نگویید‏‎ ‎‏چرا پایت را کج گذاشتی؟ باید هجوم کنید، نهی کنید که چرا؟‏ اگر خدای نخواسته یک معمّم در یک جا پایش را کج گذاشت، همه روحانیون باید به او هجوم کنند که چرا برخلاف موازین؟ سایر مردم هم باید بکنند. نهی از منکر اختصاص به روحانی ندارد؛ مال همه است. امت باید نهی از منکر بکند؛ امر به معروف بکند. 📚صحیفه امام؛ ج 8، ص 487 👌⭕️ اگر خدای نخواسته یک کسی پیدا شد که یک کار خلاف کرد، اعتراض کنند مردم؛ مردم همه به او اعتراض کنند که آقا چرا این کار را می‌کنی. در صدر اسلام هست که عمر وقتی که گفت – در منبر بود – که اگر من یک کاری کردم شماها چه بکنید. یک عربی شمشیرش را کشید گفت ما با این، با این شمشیر راستش می‌کنیم. باید اینطور باشد. باید مسلمان اینطور باشد که اگر – هر که می‌خواهد باشد، خلیفه مسلمین و عرض بکنم هر که می‌خواهد باشد – اگر دید پایش را کنار گذاشت، شمشیرش را بکشد که پایت را راست بگذار https://farsi.rouhollah.ir/library/sahifeh-imam-khomeini/vol/8/page/7. #اصل_هشتم #قانون_اساسی

به یاد او ۱۰۰ مورد از سبک زندگی پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم). به روایت از کتاب سنن النبی علامه طباطبایی رحمت الله علیه : ۱- هنگام راه رفتن با آرامی و وقار راه می رفت ۲- در راه رفتن قدم ها را بر زمین نمی کشید. ۳- نگاهش پیوسته به زیر افتاده و بر زمین دوخته بود. ۴-هرکه را می دید مبادرت به سلام می کرد و کسی در سلام بر او سبقت نگرفت. ۵-وقتی با کسی دست می داد دست خود را زودتر از دست او بیرون نمی کشید. ۶-با مردم چنان معاشرت می کرد که هرکس گمان می کرد عزیزترین فرد نزد آن حضرت است. ۷-هرگاه به کسی می نگریست به روش ارباب دولت با گوشه چشم نظر نمی کرد. ۸-هرگز به روی مردم چشم نمی دوخت و خیره نگاه نمی کرد. ۹-چون اشاره می کرد با دست اشاره می کرد نه با چشم و ابرو. ۱۰-سکوتی طولانی داشت و تا نیاز نمی شد لب به سخن نمی گشود. ۱۱-هرگاه با کسی، هم صحبت می شد به سخنان او خوب گوش فرا می داد. ۱۲-چون با کسی سخن می گفت کاملا برمی گشت و رو به روی او می نشست. ۱۳-با هرکه می نشست تا او اراده برخاستن نمی کرد آن حضرت برنمی خاست. ۱۴-در مجلسی نمی نشست و برنمی خاست مگر با یاد خدا. ۱۵-هنگام ورود به مجلسی در آخر و نزدیک درب می نشست نه در صدر آن. ۱۶-در مجلس جای خاصی را به خود اختصاص نمی داد و از آن نهی می کرد. ۱۷- هرگز در حضور مردم تکیه نمی زد. ۱۸- اکثر نشستن آن حضرت رو به قبله بود. ۱۹-اگر در محضر او چیزی رخ می داد که ناپسند وی بود نادیده می گرفت. ۲۰-اگر از کسی خطایی صادر می گشت آن را نقل نمی کرد. ۲۱-کسی را برای لغزش و خطای در سخن مواخذه نمی کرد. ۲۲-هرگز با کسی جدل و منازعه نمی کرد. ۲۳-هرگز سخن کسی را قطع نمی کرد مگر آنکه حرف لغو و باطل بگوید. ۲۴- در پاسخ به سوال دقت می کرد تا جوابش بر شنونده مشتبه نشود. ۲۵-چون سخن ناصواب از کسی می شنید. نمی فرمود « چرا فلانی چنین گفت» بلکه می فرمود « بعضی مردم را چه می شود که چنین می گویند؟» ۲۶-با فقرا زیاد نشست و برخاست می کرد و با آنان هم غذا می شد. ۲۷-دعوت بندگان و غلامان را می پذیرفت. ۲۸-هدیه را قبول می کرد اگرچه به اندازه یک جرعه شیر بود. ۲۹- بیش از همه صله رحم به جا می آورد. ۳۰- به خویشاوندان خود احسان می کرد بی آنکه آنان را بر دیگران برتری دهد. ۳۱- کار نیک را تحسین و تشویق می فرمود و کار بد را تقبیح می نمود و از آن نهی می کرد. ۳۲- آنچه موجب صلاح دین و دنیای مردم بود به آنان می فرمود و مکرر می‌گفت هرآنچه حاضران از من می شنوند به غایبان برسانند. ۳۳- هرکه عذر می آورد عذر او را قبول می کرد. ۳۴- هرگز کسی را حقیر نمی شمرد. ۳۵- هرگز کسی را دشنام نداد و یا به لقب های بد نخواند. ۳۶- هرگز کسی از اطرافیان و بستگان خود را نفرین نکرد. ۳۷- هرگز عیب مردم را جستجو نمی کرد. ۳۸- از شر مردم برحذر بود ولی از آنان کناره نمی گرفت و با همه خوشخو بود. ۳۹- هرگز مذمت مردم را نمی کرد و بسیار مدح آنان نمی گفت. ۴۰- بر جسارت دیگران صبر می فرمود و بدی را به نیکی جزا می داد. ۴۱- از بیماران عیادت می کرد اگرچه دور افتاده ترین نقطه مدینه بود. ۴۲- سراغ اصحاب خود را می گرفت و همواره جویای حال آنان می شد. ۴۳- اصحاب را به بهترین نام هایشان صدا می زد. ۴۴- با اصحابش در کارها بسیار مشورت می کرد و بر آن تاکید می فرمود. ۴۵-در جمع یارانش دایره وار می نشست و اگر غریبه ای بر آنان وارد می شد نمی توانست تشخیص دهد که پیامبر کدامیک از ایشان است. ۴۶-میان یارانش انس و الفت برقرار می کرد. ۴۷-وفادارترین مردم به عهد و پیمان بود. ۴۸-هرگاه چیزی به فقیر می بخشید به دست خودش می داد و به کسی حواله نمی کرد. ۴۹-اگر در حال نماز بود و کسی پیش او می آمد نمازش را کوتاه می کرد. ۵۰-اگر در حال نماز بود و کودکی گریه می کرد نمازش را کوتاه می کرد. ۵۱-عزیزترین افراد نزد او کسی بود که خیرش بیشتر به دیگران می رسید. ۵۲-احدی از محضر او نا امید نبود و می فرمود « برسانید به من حاجت کسی را که نمی تواند حاجتش را به من برساند.» ۵۳- هرگاه کسی از او حاجتی می خواست اگر مقدور بود روا می فرمود و گرنه با سخنی خوش و با وعده ای نیکو او را راضی می کرد. ۵۴- هرگز جواب رد به درخواست کسی نداد مگر آنکه برای معصیت باشد. ۵۵- پیران را بسیار اکرام می کرد و با کودکان بسیار مهربان بود. ۵۶-غریبان را خیلی مراعات می کرد. ۵۷-با نیکی به شروران، دل آنان را به دست می آورد و مجذوب خود می کرد. ۵۸-همواره متبسم بود و در عین حال خوف زیادی از خدا بردل داشت . ۵۹-چون شاد می شد چشم ها را بر هم می گذاشت و خیلی اظهار فرح نمی کرد. ۶۰-اکثر خندیدن آن حضرت تبسم بود و صدایش به خنده بلند نمی شد . ۶۱-مزاح می کرد اما به بهانه مزاح و خنداندن، حرف لغو و باطل نمی زد. ۶۲-نام بد را تغییر می داد و به جای آن نام نیک می گذاشت. ۶۳-بردباری اش همواره بر خشم او سبقت می گرفت. ادامه در پست بعدی👇👇

۶۴- برای امور دنیوی ناراحت نمی شد و یا به خشم نمی آمد ۶۵- برای خدا چنان به خشم می آمد که دیگر کسی او را نمی شناخت ۶۶-هرگز برای خودش انتقام نگرفت مگر آنکه حریم حق شکسته شود. ۶۷-هیچ خصلتی نزد آن حضرت منفورتر از دروغگویی نبود. ۶۸-در حال خشنودی و نا خشنودی جز یاد حق بر زبان نداشت. ۶۹- ثروت نزد خود پس انداز نکرد . ۷۰-در خوراک و پوشاک چیزی زیادتر از خدمتکارانش نداشت. ۷۱-روی خاک می نشست و روی خاک غذا می خورد. ۷۲- روی زمین می خوابید. ۷۳-کفش و لباس را خودش وصله می کرد. ۷۴-با دست خودش شیر می دوشید و پای شتر ش را خودش می بست. ۷۵-هر مرکبی برایش مهیا بود سوار می شد و برایش فرقی نمی کرد. ۷۶-هرجا می رفت عبایی که داشت به عنوان زیر انداز خود استفاده می کرد. ۷۷-اکثر جامه های آن حضرت سفید بود. ۷۸-چون جامه نو می پوشید جامه قبلی خود را به فقیری می بخشید. ۷۹-جامه فاخری که داشت مخصوص روز جمعه بود. ۸۰-در کفش و لباس پوشیدن بسیار مراعات فقرا می کرد. ۸۱-ژولیده مو و بی نظم و نامرتب بودن را کراهت می دانست. ۸۲-همیشه خوشبو بود و بیشترین مخارج آن حضرت برای خریدن عطر بود. ۸۳-همیشه با وضو بود و هنگام وضو گرفتن مسواک می زد. ۸۴-نور چشم او در نماز بود و آسایش و آرامش خود را در نماز می یافت. ۸۵-ایام سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم هرماه را روزه می داشت. ۸۶-هرگز نعمتی را مذمت نکرد. ۸۷-اندک نعمت خداوند را بزرگ می شمرد. ۸۸-هرگز از غذایی زیاد تعریف نکرد یا بد نگفت. ۸۹-موقع غذا هرچه حاضر می کردند میل می فرمود. ۹۰-در سر سفره از جلوی خود غذا تناول می فرمود. ۹۱-بر سر غذا از همه زودتر حاضر می شد و از همه دیرتر دست می کشید. ۹۲-تا گرسنه نمی شد غذا میل نمی کرد و قبل از سیر شدن منصرف می شد. ۹۳- معده اش هیچ گاه دو غذا را در خود جمع نکرد. ۹۴-در غذا هرگز آروغ نزد. ۹۵-تا آنجا که امکان داشت تنها غذا نمی خورد. ۹۶-بعد از غذا دستها را می شست و روی خود می کشید. ۹۷-وقت آشامیدن سه جرعه آب می نوشید؛ اول آنها بسم الله و آخر آنها الحمدلله. ۹۸- از دوشیزگان پرده نشین با حیاتر بود ۹۹- چون می خواست به منزل وارد شود سه بار اجازه می خواست. ۱۰۰-اوقات داخل منزل را به سه بخش تقسیم می کرد: بخشی برای خدا، بخشی برای خانواده و بخشی برای خودش بود و وقت خودش را نیز با مردم قسمت می کرد. 🥀منبع:سنن النبی،مرحوم علامه طباطبایی قدس سره 🌹@avaymarefat🌺