حسین خیلی عالیه. واقعا عالیه. اصلا من رو آنفالو کنید و برید حسین رو فالو کنید اگه وقت برای خوندن کم دارید.

امروز کلیپی منتشر شد از شهر کوچک من. در دهه فجر، امام جمعه محترم و مسئولان شهری، برای افتتاح اولین چراغ راهنمایی و رانندگی شهرم کنار هم جمع شده بودند و روبان را قیچی کردند. بخشی از فضای مجازی پر شد از تمسخر این ماجرا. که چرا افتتاح یک چراغ راهنمایی باید اینقدر مهم باشد؟ اما اجازه بدهید با عینکی دیگر به این ماجرا نگاه کنیم. شهری کوچک، به دور از مرکز کشور، پر از مردم و جوانان با استعداد، راه اندازی یک چراغ راهنمایی و رانندگی را اتفاقی ویژه می بیند. اتفاقی که هر روز بارها در شهرهای بزرگ تکرار می شود بدون هیچ توجهی. و نه فقط این اتفاق در شهرهای بزرگ! افتتاح مال ها، کارخانه ها، پارک ها، سینماها، تفریح گاه ها، امکاناتی که مردم شهر من اگر از شهرم خارج نشوند، تصورش را هم نمی کنند مگر اینکه در شبکه های اجتماعی گوشه ای از آنها را دیده باشند! مردم من ندید بدید نیستند! اما از بس منتظر اتفاقاتی بزرگ بوده اند و ندیدند، همین اندک را قدردانی می کنند. افتخار شهر من این بوده که یک پروژه بزرگش که همین چراغ راهنمایی است را در دهه فجر انقلاب افتتاح کند. تا قدردانی کند. اما این قدردانی در مراکز قدرت اقتصادی کشور، هرگز روی نمی دهد. در آن مراکز، نظام همیشه بدهکار است. و هر چه هم امکانات را سرازیر می کند، بدهکارتر می شود. اما شهر کوچک من، قدردان است حتی به از این حداقل ها. حال کدام، شایسته تر هستند به دریافت امکانات، شهر من یا مراکز قدرت؟ چرا شهر کوچک من، شده است تنها آرزوی نوستالوژیک کودکی های من و امثال من؟ چرا امکانات را چنان سرازیر کرده ایم به چاه ویل مراکز قدرت که من و امثال من، ناچار از دوری و غربت باشیم؟ این انقلاب بنا بوده و هست که انقلاب پابرهنگان و مستضعفان باشد. بناست مویرگ های حیات ملی را زنده نگه دارد. بنا نیست همه داشته های کشور را روانه کلان شهرها کند. کلان شهر هایی که ذاتا ناسپاس اند. ذاتا مردم دار نیستند. ذاتا محل غربت اند نه عاشقی! شهر کوچک اما تاریخی من، چنان فاقد امکانات است که یک چراغ راهنمایی برایش می شود یک امکان دوست داشتنی. بله! مسئله شهر من، حقارت نیست. اما تحقیر هست. تحقیر یعنی کوچک شمردن و این کار را اندیشه ای می کند که شهر من را نمی بیند. آن را شایسته امکانات نمی داند. همان اندیشه ای که این افتتاح را تمسخر می کند. و نگاهش به مردم من و مردم شهرهای کوچک و روستاها، نگاهی تحقیر آمیز است. اما امام به ما یاد داده که انقلاب، ریشه اش همین جاهاست. و وظیفه همه انقلابی ها، ایجاد عدالت و رساندن امکانات به مناطقی است که قرن ها، دیده نشده اند. شهر من یک کارخانه، یک بیمارستان آبرومند، یک صنعت کارامد و حتی یک جاده امن ندارد. اما با همه این ها، مردم من قدر دانند. ☘️کانال تحلیل‌های اقتصادی دکتر حمیدرضا مقصودی @hamidrezamaghsoodi

🇮🇷 سلسله نشست های بصیرتی فجر ۱۴۰۳ 🔸باحضور دکتر حمیدرضا مقصودی 🔹عضو هیئت علمی دانشگاه قم 📆زمان: ۱۹ بهمن ماه بلافاصله بعد از نماز عشاء 📍مکان: خیابان ۱۹ دی، مسجد محمدیه #خط_فرهنگ #پایگاه_بسیج_سرهنگ_طاهایی #مجموعه_فرهنگی_تربیتی_محمدیه 🆔 https://eitaa.com/khatte_farhang

سخنرانی دکتر شهبازی غیاثی، دبیر کمیسیون اقتصادی هیات دولت در دولت شهید رئیسی 💠 اندیشکده قصد 💡@qasdna_ir

خندیدند، دست دادند، رفاقت کردند، همه کار کردند! ☘️کانال تحلیل‌های اقتصادی دکتر حمیدرضا مقصودی @hamidrezamaghsoodi

هوشمند عاقل شرافتمند نیستند ☘️کانال تحلیل‌های اقتصادی دکتر حمیدرضا مقصودی @hamidrezamaghsoodi

تهدید کنند تهدید می کنیم. تهدید را عملی کنند، تهدید را عملی می کنیم. به امنیت ما تعرض کنند، به امنیتشان تعرض می کنیم. ☘️کانال تحلیل‌های اقتصادی دکتر حمیدرضا مقصودی @hamidrezamaghsoodi

زمان آن نرسیده که قوه قضائیه، آن غیرهوشمند، غیرعاقل، غیرشرافتمند را از موقعیت غیرقانونی اش اخراج کند؟ ☘️کانال تحلیل‌های اقتصادی دکتر حمیدرضا مقصودی @hamidrezamaghsoodi

مومن از یک سوراخ دو بار گزیده نمی‌شود! شخصی به نام «ابوعزّه» در میان مشرکین مکه بود که تبحر بسزایی در سرودن اشعار حماسی و تهییج کفار بر علیه مسلمانان داشت. وی در جنگ بدر به اسارت مسلمانان درآمد. عده‌ای از این اسرا که سواد خواندن و نوشتن داشتند بنا شد در مقابل آزادی، ده نفر از مسلمانان را با سواد کنند. عده باقیمانده نیز بایستی فدیه و جریمه مالی از جانب خود یا بستگانشان پرداخت می‌گردید. ابوعزّه جزء این دسته بود، و به پیامبر(ص) عرض کرد: من شخصی فقیرم و چند دختر دارم، بر من منت بگذار و بدون فدیه آزادم کن. پیامبر(ص) فرمود: آیا قول می‌دهی که دیگر در صف مشرکان علیه مسلمانان جنگ نکنی (و شعر علیه مسلمانان نسرایی)؟ ابوعزّه پاسخ داد: آری قول می‌دهم. پیامبر(ص) دستور آزادی وی را داد. اما در جنگ احد همین ابوعزّه مجدد و برخلاف عهدی که نموده بود، در صف مشرکان جای گرفته و به جنگ آمد و اتفاقا اسیر شد. او را نزد پیامبر(ص) آوردند، و مجددا با کمال بی‌شرمی درخواست آزادی کرد، و قول داد دیگر به جنگ نیاید! پیامبر(ص) فرمود: آزادت کنم تا در مکه بگویی، محمد را دو بار مسخره کرده‌ام! همانا مومن از یک سوراخ دو بار گزیده نمی‌شود!(1) ________ 1- بحارالانوار، ج 2، ص 72 ☘️کانال تحلیل‌های اقتصادی دکتر حمیدرضا مقصودی @hamidrezamaghsoodi

قصه #زمین_کج... زمین دنیای امروز نه گرده نه تخت! #یادداشت_تصویری ♨️ اقْتِصادِفَرهَنگی: 🇮🇷 💠 @h_abasifar