وای به روزی که بترسید... @fakhrian_ir

دگر فرقی ندارد جمعه و شنبه، فقط برگرد... @fakhrian_ir

روایتِ رهبری از برجام 🔖 در این مقطع زمانی، سیاست‌های استکبار و بخصوص و به‌طور خاص سیاست‌های آمریکا اقتضا می‌کند که یک تفکری تزریق بشود در میان ملّت ما؛ اوّل در میان نخبگان جامعه و بعد از آن به‌تدریج به افکار عمومی منتقل بشود؛ یک تفکر خاصّی تزریق بشود به افکار عمومی. آن سیاستی که مورد نظر آن‌ها است این است که وانمود کنند ملّت ایران بر سر یک دوراهی قرار دارد و چاره‌ای ندارد جز اینکه یکی از این دو راه را انتخاب کند. آن دوراهی عبارت است از اینکه: یا باید با آمریکا کنار بیایند. یا باید به‌طور دائم فشارهای آمریکا و مشکلات ناشی از آن را تحمّل کنند. 🔖 یکی از این دو را ملّت ایران باید انتخاب کند؛ این چیزی است که آن‌ها می‌خواهند. البتّه کنار آمدن با آمریکا به‌معنای کنار آمدن با هیچ دولت دیگری نیست. چون دولت آمریکا دارای ثروت، دارای دستگاه‌های تبلیغاتی وسیع، دارای سلاح‌های خطرناک و دارای امکانات بسیاری است، کنار آمدن با دولت آمریکا ناگزیر، به‌معنای قبول تحمیل‌های آن دولت است. طبیعت توافق با آمریکا همین است؛ همه‌جا همین‌جور است؛ کشورهای دیگر هم که در هر مسئله‌ای با آمریکا توافق می‌کنند، معنایش این است که از مواضع خودشان به‌نفع طرف مقابل عقب‌نشینی می‌کنند بدون اینکه طرف مقابل به‌نفع آنها یک عقب‌نشینی قابل‌توجّهی انجام بدهد. در همین توافق اخیر هسته‌ای هم اگرچه این توافق را ما تأیید کردیم و برگزارکنندگان این توافق را مورد قبول اعلام کردیم و قبول داریم آن‌ها را، لکن اینجا هم همین‌جور بود؛ وزیر خارجهٔ محترم ما در مواردی به بنده گفت که ما اینجا را یا این خطّ قرمز را دیگر نتوانستیم حفظ کنیم. 🔖 معنای این همین است؛ یعنی وقتی طرف مقابل یک دولتی مثل آمریکا است که وسایل تبلیغ دارد، امکانات دارد، پول دارد، دیپلماسی فعّال دارد، عوامل گوناگونی در اطراف دنیا دارد، دولت‌هایی که به آنها فشار می‌آورد در اختیارش هستند، کنار آمدن با او به‌معنای صرف‌نظر کردن از برخی از چیزهایی است که انسان بر آنها پای می‌فشرد. این یک دوراهی است که طبق سیاست‌های آمریکا که می‌خواهند در ذهن ملّت ما تزریق بکنند، یک دوراهی ناگزیر است؛ یک دوگانهٔ اجتناب‌ناپذیر است: یا باید در مقابل آمریکا و خواست‌های او در موارد بسیاری کوتاه بیاییم، یا باید فشارهای آمریکا را، تهدیدهای آمریکا را، ضررهای ناشی از مخالفت با آمریکا را تحمّل کنیم. این‌ها می‌خواهند این را به‌صورت یک گفتمانی در بین نخبگان جامعه ترویج کنند و بتدریج آن را در میان مردم و افکار عمومی سرریز کنند. در داخل کشور و خارج کشور، این فکر را دارند ترویج می‌کنند و به شکل‌های گوناگونی، با بیان‌های مختلفی، در وسایل ارتباط جمعی دنیا دارند گسترش می‌دهند؛ کسانی را می‌گمارند برای اینکه بتوانند این فکر را در میان ملّت ما گسترش بدهند. البتّه در داخل هم همین‌طور که عرض کردیم، کسانی هستند که این فکر را قبول دارند و قبول کرده‌اند و تلاش می‌کنند که آن را به دیگران هم بقبولانند. ۱۳۹۵/۰۱/۰۱ @fakhrian_ir

🎥 #ببینید ➕از طرح امام زمان خبر داری؟! ➕حضرت بقیة‌الله‌الاعظم چگونه عالم را فتح می‌کند؟ @fakhrian_ir

🔸از ظهور اصغر چه می‌دانید؟ @fakhrian_ir

چرا تفرقه‌اندازی اینقدر برای #انگلیس مهم است؟ @fakhrian_ir

راوی قدرت کجا و راوی ترمیدور کجا؟! 🔻نمی‌دانم برای بار چندم است، حسابش از دستم در رفته، از بس که پرشمار است تعدادِ تکرارِ یک مأموريت: روایت قدرت و امید. [۱]. فرمود: به ضرر کشورتان حرف نزنید، راوی ضعف کشورتان نباشید، نقاط قوّت را برای مردم بیان کنید؛ نقاط قوّتی که واقعاً وجود دارد، ظرفیّت‌هایی که واقعاً وجود دارد؛ اینها را برای مردم بگویید. [۲]. فرمود: ببینید راهی را که آمده‌ایم! کجا بودیم و کجا هستیم. در همهٔ زمینه‌ها، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، آموزشی، زیرساخت‌ها و... نه تنها پیشرفت داشته‌ که اصلا نسبت به گذشته قابل مقایسه نیست. [۳]. فرمود: ضعف داریم، نقص داریم، کمبود داریم، کدام کشور ندارد؟ لکن قوت‌هایی داریم، توانایی‌هایی داریم، کارهایی شده، تلاش‌هایی شده، اینها را روایت کنیم و به مردم بگوییم. [۴]. فرمود: در خود و دیگران نهال امید به آینده را پرورش دهید. ترس و نومیدی را از خود و دیگران برانید. این نخستین و ریشه‌ای‌ترین جهاد شما است. نشانه‌های امیدبخش در برابر چشم شما است. رویش‌های انقلاب بسی فراتر از ریزش‌ها است و دست‌ودل‌های امین و خدمتگزار، بمراتب بیشتر از مفسدان و خائنان و کیسه‌دوختگان است. [۵]. فرمود: ما فصل مشبعی از راه را حرکت کردیم. آن سربالایی، آن شیب تند را عبور کردیم، به قله‌ها نزدیک شدیم. نباید خسته بشویم. امروز روز خسته شدن نیست، روز ناامید شدن نیست. امروز روز شوق است، روز امید است، روز حرکت است. 🔺حالا آن برادر محترم می‌نویسد: [۱]. حاکمان عمل‌گرا و خواص محافظه‌کار، اندوخته‌های فرهنگیِ دورهٔ پساانقلاب را به باد دهند. [۲]. آن آقای محترم می‌نویسد از حرف نویِ جمهوری اسلامی جز اسم چیزی نمانده: جامعه به‌طور کلّی، رهاست. اعتبار و رسمیّت دیانت، زائل شده است. آری، این عاقبت نظامی است که نسبت به هویّت حاکمانش، حسّاس نباشد و با اندرونیِ حکمرانی، بر اساس قاعدۀ دموکراسیِ سکولار معامله کند؛ هر چند به نام مردم‌سالاریِ دینی. [۳]. پا را فراتر می‌گذارد، نظام را متهم به ماکیاولیسم می‌کند و می‌نویسد نظام دغدغه‌اش فقط ماندن است، به هر قیمتی، حتی به قیمت سکولار شدن: جمهوری اسلامی، وجوهِ فرهنگیِ انقلاب را باخت و به چیزی شبیه ترکیه و... تبدیل شد. ترمیدور فرهنگی، اتّفاق افتاده است. شیرازۀ فرهنگ، شکسته شده. ستون معنا، فروریخته. سکولاریسمِ فرهنگیِ پنهان، به جان نظام افتاد و انقلابش را بلعید. یک صورت پوشالی از معیارهای فرهنگی مانده است؛ نام و بس. سیرت رفت و صورت ماند. ساخت حقیقیِ فرهنگی، رنگ باخت و ساخت حقوقیِ فرهنگی، مانده است. روشن است که عقب‌نشینی‌های فرهنگی، پایان ندارند. سکولاریسمِ فرهنگی، تمامیّت دهۀ شصت را در خود فروبرد. اینک نظام، دغدغۀ بقا دارد؛ فقط می‌خواهد بماند، اما مسأله این است که برای ماندن، باید به‌جای طرح اسلامی‌سازی، طرح سکولارسازی را در دستورکار خویش قرار بدهد تا مردمِ برساختۀ لیبرال‌های ایرانی، در برابرش صف‌آرایی نکنند. [۴]. در آخر، تیر خلاص را بر قلب آقای جمهوری اسلامی می‌نشاند و خبر از پایان آن می‌دهد: جمهوری اسلامی را کارگزارانش، مسخ و مستحیل کردند؛ آنان که هویّت تجدّدی داشتند اما حاکمیّت، گشاده‌دستانه و خام‌اندیشانه، قدرت را بر سینیِ دموکراسیِ سکولار نهاد و به آنها تعارف کرد. آنها نیز با باطن نظام، آن کردند که امروز می‌بینیم. [۵]. البته ایشان از درون خود نیز خبر می‌دهند که: لیبرالیسمِ شبه‌مذهبی، جمهوری اسلامی را وارد روند ترمیدور کرد. من مدّت‌هاست فاتحۀ فرهنگ و هویّت و معنا و ارزش‌ها را در جمهوری اسلامی خوانده‌ام... ▫️و اما اکنون ما هستیم و نسبت روایتِ آن آقا و این آقا؟! @fakhrian_ir

🎙امام صادق شما چطوری بوده؟ @fakhrian_ir

🎥 چقدر سفیه یا خائن‌اند اونایی که... @fakhrian_ir

آقای عراقچی دلواپسیم تجربهٔ برجام را تکرار کنید 🔻تاریخ ایران پُر است از تجربه‌های تلخی که بواسطهٔ عده‌ای ساده‌لوح یا خائن، چیزی جز خسارت و ذلت برای ملت به‌همراه نداشت. از قرارداد‌های ننگین قاجار و پهلوی بگیر تا برجامی که خسارت محض بود و بدبختی‌اش هنوز هم ادامه دارد، انگار چاه ویلی است که پایان ندارد. ملتی که تجربیات گذشته را فراموش کند یا خود را به خودفراموشی بزند، محکوم به تکرار تجربیات تلخ‌تر است. برجام نمونهٔ عینی تکرار تلخ تجربیات گذشته است. 🔻مذاکرات ایران در دههٔ ۹۰ با ۱+۵ برای این بود که در ازای محدودیت‌های هسته‌ای، تمام، تکرار می‌کنم: تمام تحریم‌ها، از جمله قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل بالمرة برداشته و حذف شود، اما نشد! از ابتدا هم از طرف مقابل بنا نبود هیچ تحریمی برداشته شود، بلکه مذاکره برای طرف مقابل دکترینی برای تضعیفِ حریف است! اما این را مذاکره‌کنندگان ایرانی یا نمی‌فهمیدند یا نمی‌خواستند که بفهمند! آمریکا و اروپا چنان کلاه گشادی بر سر مذاکره‌کنندگان ما - که رئیس‌شان ادعا می‌کرد زبان دنیا را بلد است و می‌داند باید چه بکند تا کاسهٔ تحریم‌های ظالمانه را برای همیشه بشکند - گذاشت که نفهمیدند از کجا خوردند و چگونه خوردند! این بیچاره‌ها آنقدر ساده بودند که حتی لازم ندیدند که برجام به زبان فارسی نگارش شود، یعنی خود را بالکل هیچ پنداشته بودند. اما طرف مقابل با زیرکی تمام هرچه خواست را در متن لاتین چاپاند و به‌خورد این بیچاره‌های همه‌چیزفهم داد. تازه همان متن را هم در اختیار ملت ایران نگذاشتند. قطره‌چکانی بخش‌هایی از آن را برای مردم ترجمه می‌کردند. 🔻البته ادامهٔ ماجرا جان‌سوزتر است. طرف ایرانی به وعده‌های طرف مقابل اعتماد کرد و با خیال راحت در حالی که باد به غبغب انداخته بود، هرچه آنها گفته بودند را داوطلبانه و با افتخار انجام داد! و همچنان منتظر بود تا طرف مقابل به وعده‌هایش عمل کند، اما نکرد، نکرد که نکرد. دوستان ما دست از پا درازتر برگشتند، با کوله‌باری از #خسارت_محض، با کیسه‌ای که #تقریبا_هیچ در آن نبود. دوستان‌مان اما با وقاحت تمام اعلام کردند دستاورد ما در مذاکرات ۷ ساله با طرف مقابل و بعد از بیچاره کردن ملت ایران این بود که آمریکا بی‌آبرو شد! ببینید سفاهت را! ببینید پررویی را! 🔻در برجام، مهلت ده‌ساله برای قرارداد تعیین شده بود، نتیجهٔ این مهلت این بود که اگر طرف مقابل از عملکرد ایران رضایت نداشته باشد، بعد از پایان زمان مقرر، تحریم‌ها و قطعنامه‌های شورای امنیت مجدد به حالت قبل بر‌می‌گردد. اما مذاکره‌کنندهٔ ارشد ایران، همان زمان آن را انکار کرد و گفت اصلا از این خبرها نیست. دولت دوم آقای روحانی با کوله‌باری پر از خسارت پایان یافت، دولت شهید رئیسی هم ناتمام ماند، آقای پزشکیان رئیس‌جمهور منتخب شد و آقای عراقچی را به‌عنوان وزیر خارجه معرفی کرد و او از مجلس رأی اعتماد گرفت. در شروع کارش نگرانی از اسنپ‌بک را مطرح کرد و گرای حل آن با #مذاکره را داد. اتفاقا طرف آمریکایی - که کوچک‌ترین سهمی در برجام ندارد - از مذاکره با ایران استقبال کرد، چرا؟ گفتم که چون برای آن‌ها، مذاکره، دکترین فریب و تحریف و تضعیف است. همین هم شد. با مذاکره فریب‌مان داد، در وسط مذاکره جنگ شد! مستقیم به ما حمله کردند، خسارت وارد کردند و بقیهٔ ماجرا که می‌دانید... 🔻در این میان، رافائل گروسی سیاستمدار اهل آرژانتین و مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی سهم زیادی در صاف کردن جادهٔ حمله به ایران را داشت، آن‌قدر نقشش پررنگ بود که بنا شد به‌موقع به‌حسابش برسیم! حالا وزیر خارجه با همان گروسی مجدد قرارداد نوشته و امضا کرده! و ملت بی‌خبر از همه‌چیز و ماجرا مبهم و حیران در میان رد و قبول سیاستمداران. 🔻حالا شما بگویید دلواپسانِ زمان برجام که رئیس‌جمهور وقت با بی‌ادبی تمام و وقاحت نجومی به آنها هرچه که خودش مستحقش بود را می‌گفت، حق دارند دلواپس قراردادهای شخصی باشند که خود در تیم مذاکره کنندگان برجام بوده یا نه؟! @fakhrian_ir

رهبر انقلاب: مذاکره با آمریکا بن‌بست محض است. مذاکره با آمریکا، برای آمریکا مفید است، خصوصا برای رییس‌جمهور آمریکا. پ.ن: رهبری بین مذاکرهٔ مستقیم و غیرمستقیم با آمریکا فرق گذاشتند؟ @fakhrian_ir