تا حالا شده صبح تا شب دنبال چیزی باشی اما بهش نرسی؟ تا حالا شده با بد اقبالی، تمام سرمایه زندگیت رو از دست بدی؟ تا حالا شده سلامتیت رو از دست بدی؟تا حالا شده سه سال مثل چی درس بخونی برای کنکور ، بعد روز کنکور به شدت مریض بشی؟!
در این جور مواقع چیکار می کنی؟!
یکی می گفت وقتی همه چیزت رو از دست دادی باید باز هم قدر دان باشی ، چون شرایط می تونست از این هم بدتر باشه .
هر کس توی زندگیش یه سری اهداف داره ، اکثر انسان های سعی کردن از کار مورد علاقه خودشان پولدار بشن و همه آنها راه سختی را پیموده اند ، نه! شنیدن ها ، طرد شدن ها ، شب نخوابی ها و ... کشیده اند تا به اینجا رسیده اند ، اینها یک هدف دارند ، فقط کار!
به نظر شما چرا بچه های اکثر انسان های پولدار راه پدران خود را در پیش نمی گیرند و به اندازه آنها موفق نمی شوند؟!
بله چون آنها با سختی کشیدن بیگانه اند و در ضمن آنها در بدو تولد به مهم ترین هدف زندگی خود یعنی پولدار شدن رسیده اند .
اما پول نمی تواند هدف باشد ، پول وسیله است ، وسیله !
در میانه ی دهه 1990 مایکروسافت شروع به ایجاد دانشنامه ای به نام انکارتا کرد . آنها به متخصصان پول می دادند تا هزاران مقاله بنویسند و آن ها را ویرایش کنند ، مدیر هایی که پاداش های خوبی دریافت کرده بودند ، تمام پروژه را پیش بینی کردند تا مطمئن باشند سر موقع و با بودجه ی تعیین شده تمام خواهد شد .
چند سال بعد یک دانشنامه ی دیگر شروع شد ، البته با یک الگوی متفاوت! جمع آوری مقالات صرفاَ با هدف تفریح کردن و کمک به دیگران بود ، هیچ کس حتی 1 ریال هم نمی گرفت ، فقط چون آن مقاله را دوست داشتند این کار را انجام می دادند.
اگر 10سال قبل از یک اقتصاد دان می پرسیدید من دو الگوی مختلف برای درست کردن دانشنامه دارم، کدام یک موفق تر است؟ هیچ اقتصاد دانی روی کره زمین پیش بینی نمی کرد که الگوی دانشنامه آزاد یعنی ویکی پدیا موفق باشد اما واقعیت آن شد که می بینید.
مثال های زیادی مثل ویکی پدیا وجود دارند ، اما این ها چه ربطی به سوالات بالا داشت؟!
چیزی که در زندگی شما سختی و شادی و موفقیت را تعریف می کند ، هدف شماست . چگونه است که برخی انسان ها می توانند با بوییدن یک سیب از زندگی لذت ببرند اما برخی دیگر عطر فروشی دارند و از بوی هیچ کدام لذت نمی برند ؟!
اینجاست که اهداف خود را نشان می دهند ، وقتی یک سیب را با هدف لذت بردن از بوی آن می بوییم با وقتی که برای رسیدن به پول بهترین عطر ها را امتحان می کنیم در هر دو حالت یک کار را انجام می دهیم ، بوییدن! اما از یکی لذت می بریم و از دیگری نه.
اگر اهداف ما منطقی و حساب شده باشند (اشکالی ندارد که ایده آل باشند) آن وقت است که نا امیدی معنی ندارد. اگر بهترین عطر را ببویی اما نتوانی آن را بفروشی ، به هدف خود نرسیده ای و ناامید می شوی اما اگر یک سیب را به خاطر بوی خوش آن ببویی لذت می بری.
چطور نا امیدی بی معنی می شود؟
خدا یکی است ، و هدف ما از زندگی جلب رضایت خداست ، اینجاست که نا امیدی بی معنی می شود اینجاست که سوالی که اول مطلب خواندید به راحتی جواب داده می شود ، در این جور مواقع چه کار می کنید؟!
دین نمی گوید اگر کارت را به نتیجه رساندی به بهشت می روی بلکه می گوید اگر در راه انجام دادن کار درست تلاش کردی و همه جوانب را رعایت کردی و از افراد متخصص استفاده کردی و ... در راه کسب رضای خدا گام برداشتی به هدف رسیده ای، شاید هم به ظاهر موفق نشده باشید ، دین ما را مکلف می کند و از ما نتیجه قطعی نمی خواهد.
به عنوان مثال ااگر هدف از کسب سرمایه جلب رضایت خدا بوده باشد دیگر از دست رفتن آن تاثیری در این رضایت ندارد ، پس نه تنها نا امید نمی شوید ، بلکه امید وارانه به تلاش و کار ادامه می دهید.
موفقیت دانشنامه ای مثل ویکی پدیا حاصل تلاش انسان ها برای رسیدن به رضایت و خشنودی خودشان است! نه پول ، بیش از 50% ابداعات گوگل حاصل زمانی است که گوگل به کارمندان خود برای کار کردن بر روی علایق خود می دهد ، حالا فرض کنید انسان کارها را در راستای رضای خدا انجام دهد ، اینجاست که خلاقیت انسان خیلی بیشتر از آن چه فکرش را هم بکند شکوفا می شود و این خارق العاده است ، همین رضای خدا باعث می شود که انسان در شرایطی که فرصت های دزدی و رشوه و ... و ... وجود دارند و هیچ کس هم او را نمی بیند و از کار او خبر ندارد ، دست به کار خطا نزند و این هم خارق العاده است ، دین چیزهایی را به ما یاد می دهد که تمام مکاتب قدیمی و جدید در آرزوی آن بوده اند و در رسیدن به آن ناکام بوده اند و خواهند بود .
در زمان حاضر ، با وجود دنیای بزرگی که توسط اینترنت زیر دست من و شماست هیچ عذری پذیرفته نیست که مکتب فکری درستی نداشته باشید، تمام حرف ها را بشنوید و به آنها فکر کنید، همانطور که قرآن می گوید.
شبکه های اجتماعی ماهنامه اتفاق کرمانشاه👇👇👇:
@etefagh_ksh
بشنوید نه به این معنی که در گوشه ای منتظر باشید تا این که صدایی بیاید ، بلکه به این معنی که به دنبال عقاید مختلف بروید ، در اینترنت جستجو کنید ، سوال کنید ، شک کنید ، اما جواب سوال های خود را بیابید و شک های خود را به یقین تبدیل کنید. در آخر هم مقایسه کنید ، راه درست یکی است ، راه درست را خودتان پیدا کنید ، صرفا چون پدر و مادر شما مسلمان ، مسیحی ، یا یهودی و ... اند دلیل خوبی برای مقید بودن به عقاید آنها نیست ، عقاید شما همه چیز شما اند ، باید بتوانید آنها را اثبات کنید و از آنها دفاع کنید ، همانطور که از مال و جان خود دفاع می کنید .
به امید روزی که همه راه درست را بشناسند و در آن به سوی خوشبختی واقعی قدم بزنند.
🔴 نویسنده: #محسن_جوهری
شبکه های اجتماعی ماهنامه اتفاق کرمانشاه👇👇👇:
https://sapp.ir/etefagh_ksh
https://eit
https://eitaa.com/etefagh_ksh
https://profile.igap.net/etefagh_ksh
علامه طباطبایی جامع چند خصلت است اول از همه اینکه فهیم است و به ادراک مراتب بالای علم رسیده است دوم اینکه در علوم مختلف شناخت دارد و حتی به شناخت ادیان و دنیای غرب علاقه نشان می داد و سوم اینکه به فهم این مراتب بالا نه فقط با بیان حکمی و عرفانی بلکه با زبان قرآن رسیده است. بسیاری واجد صفت یک یا دو صفت از این صفات هستند. برخی بزرگان اهل تأویل قرآن بوده اند و برخی افکار خود را با ظاهر قرانی عرضه می کردند. اما قرآن متنی است که برای عوام و خواص سخن دارد اما برخی قرآن را برای خواص می خواهند و برخی برای عوام. چگونه می شود که بین این دو جمع کنیم؟ هر چقدر زبان یک عالم قرانی تر شود و در توضیح قرآن قرآنی عمل کند به این هدف نزدیک می شود. در تفسیر المیزان گرچه بیان روان و ساده دیده نمی شود اما کمتر سخنان فلسفی تأویلی که بدون شواهد و استدلال و زبان قرانی باشد می بینیم. او اندیشه اش را به قرآن عرضه می کند. برای همین است که سخنان پرده درانه و شطحیات در کلام او وجود ندارد چون او مؤدب به ادب قرآنی در مواجهه با مردم است.
ملاصدرا در کتاب اسرارالایات مقداری قرآن و عرفان را به هم نزدیک می کند اما هرگز مانند علامه طباطبایی به زبان قرآنی آراسته نمی شود.
به عنوان مثال علامه طباطبایی همانند عرفاء به مقام بلند امام واقف است پس مانند اخباریون و ظاهرگرایان در بند توصیفات اولیه از امام نیست اما به جای تعابیری همچون صادر نخستین و انسان کامل، کلام قرآنی «هدایت بامر» را تفسیر می کند. این اصطلاح شفافیت و راهنمایی بیشتری برای شناختن دیگر شئون امامت را پیش پای طالب حقیقت می گذارد.
مروری کوتاه بر زندگی علامه طباطبایی
زندگی علمی علامه طباطبایی سه مرحله دارد: نجف، تبریز، قم
علامه محمد حسین طباطبایی در سال ۱۲۸۱ در تبریز متولد شد. در پنج سالگی مادر و در نه سالگی پدر خود را از دست داد. وصی پدر او و تنها برادرش علامه الهی را برای تحصیل به مکتب فرستاد.
براى تكميل درسهاى اسلامى خود به نجف اشرف مشرف شده و زیر نظر استاد سیدحسن بادكوبه اى و آیت الله قاضی طباطبایی و دیگران به تحصیل و تهذیب مشغول شد. سپس به علت نابسامانى وضع اقتصادى به ناچار به وطن خود بازگشته و در شهر تبريز زادگاه خود بيش از ده سال اقامت کرد. علامه می گوید: زمانى كه در آنجا بودم احساس مى كردم كه عمرم تلف مىشود فقر و تهيدستى روح مرا تيره و تار نموده و ابرهاى درد و رنج بر روى من سايه مى گستراندند، چرا كه از درس و تفكر دور بودم، تا اينكه ديده خود را بر وضع زندگيمان بستم و (در اواخر اسفند سال 1324 ) شهر تبريز را به مقصدشهر مقدس قم ترك گفتم.
از همان آغاز خلأیی را در زمینه پرداختن حوزویان به قرآن كریم و علوم عقلی احساس كردند خود ایشان می فرمایند:
«هنگامی كه از تبریز به قم آمدم، مطالعهای در نیازهای جامعه اسلامی و مطالعهای در وضع حوزه قم كردم و پس از سنجیدن آنها به این نتیجه رسیدم كه این حوزه نیاز شدیدی به تفسیر قرآن دارد، تا مفاهیم والای اصیل ترین متن اسلامی و عظیم ترین امانت الهی را بهتر بشناسد و بهتر بشناساند. ازسوی دیگر چون شبهات مادی رواج یافته بود، نیاز شدیدی به بحث های عقلی و فلسفی وجود داشت، تا حوزه بتواند مبانی فكری و عقیدتی اسلام را با براهین عقلی اثبات و از موضع حق خود، دفاع نماید. از این رو وظیفه شرعی خود دانستم كه به یاری خدای متعال، در رفع این دو نیاز ضروری كوشش نمایم».
این تشخیص نیاز و تكلیف شناسی سبب گردید تا مرحوم علامه از همان آغاز رویكردی جدی به مباحث قرآنی و عقلی بیابد. ایشان از سال 1325 ش. دروس تفسیر خود را در قم آغاز كرد و آنچه را كه در آن جلسات می فرمود، مكتوب می ساخت تا اینكه نخستین جلد المیزان درسال 1334 منتشر شد. و نگارش این تفسیر شگرف حدود 17 سال به طول انجامید.
ایشان در 24 آبان ماه1360 در فانی را وداع گفته و در بالا سر قبر حضرت معصومه علیها السلام دفن می شوند.
شبکه های اجتماعی ماهنامه اتفاق کرمانشاه👇👇👇:
https://sapp.ir/etefagh_ksh
https://eitaa.com/etefagh_ksh
https://profile.igap.net/etefagh_ksh
bdfae478a1ccbd81001437e02bb568c4bddde3fb.docx
حجم:
15.4K
🔴 متن کامل مصاحبه اختصاصی با مسئول اتحادیه انجمن های اسلامی دانش آموزان استان کرمانشاه
@etefagh_ksh
⚫️سرمقاله ماهنامه #اتفاق_کرمانشاه شماره ۲۶ ام
✅اولویت کدام است؟
فرهنگ، حقوقِ زنان و اقلیتها، آزادی، حقوق بشر و ... از جمله کلماتی است که از شدت جذابیت، دچار مظلومیت شده اند. جذابیت این واژگان به دلیل قدرت مفهومی است که با خود منتقل می کنند و مهمتر از اینها تعاریف مختلف و نیم بند و گاه مغرضانه ای است که از آنها صورت می گیرد و باعث شده، بیشترین سوءاستفاده، گروکشی و فریب معنوی نیز با آنها صورت می گیرد. در مظلومیت این کلمات همین بس که کشوری مثل آمریکا که تنها استفاده کننده بمب اتم در دنیا، شرورترین و جنگ طلب ترین دولت تاریخ، دارنده بیشترین زندانی در دنیا و ... مدعی حقوق بشر و آزادی است. و یا انگلیس و فرانسه ای که تظاهرات علیه اختیارات بی حد ملکه و تبعیض نژادی، به عنوان مراسم سالانه آنها درآمده است، مدعی حقوق اقلیتها در ایران اند و ... .
اما در این میان فرهنگ مظلومیتی مضاعف و بومی دارد. در ایران نهادهای متعددی به نام فرهنگ مزین شده اند و بودجه کلان به این نام، صرف می شود و متولیان از اهالی منبر و تریبون و کلاس تا وزیر و رئیس و نماینده و مدیرکل و کارمند و ... دارد ولی نتیجه این همه هزینه افراد و افکار و افعال عمدتاً تکراری؛ فرهنگ شهرنشینی، ترافیک، آپارتمان نشینی، کارمندی، حجاب، صفوف متراکم مقابل دادگستری ها، کلانتری ها، فایلهای پنهان شده گوشی ها، تکیه کلام دانش آموزان، آمار طلاق، بیکاری، اعتیاد و ... است. مقام معظم رهبری سال گذشته فرمان "آتش به اختیار" را صادر و حدود و شرایط آنرا معرفی نمودند. یعنی کار تمیز، خودجوش و نه بی قانونی و طلبکار کردن مدعیان پوچ اندیش و مدیون کردن جریان انقلابی کشور، که اگر دستگاه های متولی و مرکزی دچار اختلال شدند باید " آتش، به اختیار" باشد. از مدیران فرتوت، مدعی و پرخاشگر صاحب دسته گل برجام و بازار، که اوج دغدغه فرهنگی آنها ربنای افطار و یک کنسرت است و تمام خلاقیتشان در صرف اعتبار ملی، تمسخر گشت ارشاد و گذشتگان است، توقعی نیست. از دستگاه های دیگری که خود را با روزمرگی مشغول کرده اند نیز همینطور. خودهاشان و خدایشان.
اما از اهل منبر و محراب و تریبون و کلاس و صدا وسیما توقع دیگری است. آنها که نمک امام زمان می خورند و شغلشان روشنگری و تلطیف قلوب و تقریب نفوس با خداست، باید بیش از هر قشر دیگری، به فکر فرهنگ دینی مردم باشند. آنها که بورسیه و ارتزاقشان از بیت المال است، نباید در تب مقاله و isi، وظیفه خود را فراموش کنند و آنها که هنوز در ذهن مردمان "چون شمعی می سوزند تا روشنایی ببخشند" توقعی افزون تر از کلاس خصوصی است و ... و صداوسیمایی که تحریم خارجی و گروکشی دولتی را به خاطر حق¬گویی به جان خریده، نباید "دانشگاه عمومی" بودن خود را فراموش کند. در روزگاری که دشمن سخت گرفته و مردم در امتحانند و منافقان روحیه مؤمنین و مستضعفین را تخریب می کنند و امید محرومان عالم را نشانه گرفته-اند، باید بدانند که جداً، وقت تبلیغ و ترویج مشاغل خانگی و اقتصادهای خرد و توانمندسازی مردم است، نه "ادا بازی" و تقلید و تکرارهای آزار دهنده و خلاقیت کُش. درست است که شایعه در همه فرهنگها و کشورها هست ولی چرا سرعتش در جامعه ما به این زیادی است؟ فرهنگ سازی برای "ساعَةِ الْعُسْرَةِ" نظام، با کدام از ما بود؟ فرهنگ ایثار را چه کسی باید می گفت؟ آگاه سازی مردم از رسانه های "مُرجِفون" باکدام بزرگوار بود؟ برخورد قاطع، سریع و عبرت آموز با تبهکاران اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی به کدام دستگاه سپرده شده بود؟ و سؤالات دیگری که به زودی خدا ازما خواهد پرسید؟
ما که رهبری حکیم چون خامنه ای عزیز داریم، گویی همه کار را به او سپرده ایم. او هم دیده بان است و هم مدیر. هم سرباز مجاهد و هم پاسخگوی تنبلی ما و با عرض شرمندگی، به جای ما هم عذرخواهی می کند. در استان کرمانشاه که از "گهواره تمدن" تنها چند متر بنر نصیب مردمش شده، دغدغه مسؤولین چیست؟ نقشه پیشرفت و چشم انداز و پیوست فرهنگی طرح های کلان شهر کجاست؟ گزارشهای غیرتکراری و واقعی دستگاه های خدماتی نظارتی، کجاست؟ از شورای شهر مردم چه خبر؟
🔴نویسنده: #محمد_هادی_صحرایی
شبکه های اجتماعی ماهنامه اتفاق کرمانشاه👇👇👇:
https://sapp.ir/etefagh_ksh
https://eitaa.com/etefagh_ksh
https://profile.igap.net/etefagh_ksh