💠 ۷ آبان و کوروش هخامنشی و تاریخ‌سازی اشرافیت تاریخی یهود 🔻بخش اول 🔹تا پیش از ورود مستشرقان اروپایی و اکثراً یهودی به #ایران، و تلاش برای شناسایی آثار تاریخی ایران زمین، کشف رمز خطوط قدیمی و خواندن کتیبه‌های کهن و درنهایت کاوش‌های باستان‌شناسی در سایت‌های باستانی ایران و منطقه #بین‌النهرین، به‌ویژه در #شوش و #تخت_جمشید، اطلاعات چندانی از امپراتوری‌ها و تمدن‌های شرق میانه در دسترس نبود و ایرانیان همچون سایر ملت‌های منطقه جز پاره‌ای مطالب اسطوره‌ای و افسانه‌ای، دانش منسجمی در باره سلسله‌ها و حکومت‌های باستانی خود در اختیار نداشتند، اما با آغاز مطالعات شرق‌شناسی و ایران‌شناسی در منطقه شرق میانه و ایران، برنامه‌ای هدفمندانه پی‌گرفته شد و به دنبال آن ادوار تاریخی ۲۵۰۰ ساله موجود از دوران هخامنشیان تا روزگار حاضر تحت عنوان «تاریخ ایران» مدون گردید و رسمیت یافت! کیست که نداند این رویکرد تاریخی، به‌ویژه در دوران #پهلوی به شدت تقویت و دنبال شد و حتی به کاوشگران و باستان شناسان غربی، خصوصاً بنگاه شرق‌شناسی دانشگاه شیکاگو اجازه هر نوع دخل و تصرفی در ابنیه تاریخی ایران داده شد. 🔹مرحوم دکتر محمد مقدم- محقق مرتبط با بنگاه شرق‌شناسی دانشگاه شیکاگو- به صراحت در مقدمه کتاب «تاریخ شاهنشاهی هخامنشی»  اذعان می‌دارد که در کاوش‌ها برخی اسناد مورد بی‌مهری قرار گرفته است: «در سده‌‌های هفدهم و هجدهم میلادی نوشته‌های کتاب مقدس زیر نکته‌سنجی و خرده‌گیری پژوهند‌گان و فرزانگان در #اروپا قرار گرفت و در همین هنگام پاره‌ای از نویسندگان بزرگ اروپا به نوشته‌های باستانی و #دین و #فرهنگ ایران و #هند روی آوردند. برای جلوگیری از پیشرفت و گسترش این طرز فکر، دستگاه‌های دینی و سیاسی اروپا و سپس #آمریکا کوشش و خرج بسیار نمودند که از راه پژوهش‌های تاریخی بنیاد نوینی را برای تاریخی جلوه‌دادن داستان‌های دینی خود استوار سازند. کاو‌ش‌های فراوان در سرزمین‌های کتاب مقدس پی‌در‌پی انجام گرفت. روی سرزمین‌ها و قوم‌ها و آثاری که یافت می‌شد نام‌های کتاب مقدس گذاشته شد. آن‌ چه برخلاف میل پیدا می‌شد، یا به ‌دست فراموشی سپرده می‌گشت یا تعبیری دلخواه از آن می‌شد.» (تاریخ شاهنشاهی هخامنشی، ا.ت.اومستد (المشتاد)، ترجمه محمد مقدم، مقدمه مترجم، ص۳) 🔹بنابراین طبق آن چه این محقق مرتبط با بنگاه شرق‌شناسی دانشگاه شیکاگو عنوان می‌دارد این کاوشگران سلیقه و گرایش خود را در کشف اسناد کاملاً دخیل می‌داشته‌اند. این بدان معناست که محققان و پژوهشگران مستقل ایران برای همیشه و عامدانه از دسترسی به برخی اسناد محروم شده‌اند. در این رویکرد تاریخی همان‌گونه که بسیاری از مورخان از جمله دکتر مقدم معترفند همه چیز بر محور اثبات هویت یهودیان بنا شده است و هیچ‌گونه ارتباطی با احیای شئونات تاریخی ملت ایران ندارد. 🔹در منابع ایرانی، #کوروش بسیار کمرنگ است، یعنی نه در مورد وی غلوهایی از قبیل بیش‌قراولی #حقوق_بشر، کشورگشایی بدون خون‌ریزی یا دادگری و امثالهم وجود دارد و نه گزارش منفی پیرامون وی منعکس شده است. اگر کوروش آن بود که برخی به عرشش رسانده‌اند، محال بود که #فردوسی حتی نامی از وی نبرد و همچنین تا قبل از دو سده اخیر کسی «مشهد مادر سلیمان» را که از آن تاریخ تاکنون به عنوان #مقبره_کوروش تبلیغ می‌شود، نشناسد. کسی ادعا نکرده که کوروش در #تاریخ وجود خارجی نداشته است، بلکه فقط باید به ‌دور از پرخاشگری و توهین به صورت عالمانه و محققانه به این موضوع پرداخت ‌که چرا بعضی منابع غیرایرانی همچون مورخان #یهود به‌طور غلوآمیز به وی پرداخته‌ و حتی تا جایگاه پیامبران ارتقایش داده‌اند (البته نباید فراموش کرد که این منابع دچار تناقضات فاحش در این زمینه‌اند)؛ بنابراین‌ آن‌‌چه از سوی جمعی از تاریخ‌پژوهان متأخر عنوان می‌شود بهره‌مندی خاص از کوروش، و به‌طور کلی هخامنشیان در بیش از دو سده اخیر است. 🔹مقاله تحقیقی «کوروش و یهودیان» به قلم دکتر اسماعیل سنگاری و دکتر علیرضا سلیمان‌زاده به این واقعیت گواهی می‌دهد که از نظر انبیای یهود آن ‌چه بر اشرافیت یهود در انتقال از #اورشلیم به #بابل آمده نتیجه گناهان این قوم بوده است: «بنابر عهد عتیق حتی یک یهودی هم در اورشلیم به انصاف رفتار نمی‌کرد. همه افراد چونان اسب‌های مستی بودند که برای زنان همسایه خود شیهه می‌کشیدند، قسم‌های دروغ می‌خوردند. مرتکب دزدی و زنا می‌شدند. هیچ‌کس حتی بر برادر خود رحم نمی‌کرد؛ لذا خداوند عذاب خود را بر این قوم ظالم نازل می‌کرد.» (کوروش و یهودیان، مهرنامه، شماره50، ص 144، نقل به مضمون از کتاب «ارمیای نبی» باب 7 ) اگر روایات #تورات در این زمینه را درست بپنداریم، کمک به چنین جماعتی چه فضیلتی برای کوروش به‌حساب می‌آید تا وی را قهرمان و پیش‌قراول حقوق‌بشر بنامیم؟ 📚 کتاب چالش‌های تاریخی - به کوشش #عباس_سلیمی‌نمین ☫ Kaateb313 ║ڪـانون‌تفڪربرهـان .