💠 ۷ آبان و کوروش هخامنشی و تاریخ‌سازی اشرافیت تاریخی یهود 🔻بخش دوم 🔹تاریخ پردازی ۲۵۰۰ ساله با محوریت هخامنشیان برای #ملت ایران که دکتر محمد مقدم به‌درستی از آن به عنوان تاریخ #بابل و #یهود در این عصر یاد می‌کند، در چند سال اخیر نیز با ابداع دیگری به نام هفتم آبان مواجهیم. باید پرسید روز در هم ‌شکستن مقاومت بابل یا روز آزادی اشرافیت یهود، آزادی عمل دادن به این جماعت و اذن کوچ یافتن آنان از بابل به فلات #ایران، کدام دستاورد را برای اقوام ایرانی داشته است که سالروز آن می‌بایست هر ساله گرامی داشته شود؟! آیا جز ترویج رباخواری، برده‌داری، تن‌فروشی و ... و در نهایت قتل‌عام ایرانیان که به این مظالم اقتصادی، اجتماعی معترض بوده‌اند، ره‌آورد دیگری را‌ می‌توان برای این واقعه منظور داشت؟ 🔹اشرافیت یهود عموماً با پادشاهان و حکام درمی‌آمیختند و ابزار اجرایی مظالم آنان می‌شدند. این موضوع آیا قابل تحقیق نیست که به چه میزان این کارکرد در روابط فی‌مابین #کوروش و اشرافیت یهود نیز صادق بوده است؟ بر اساس روایت ویل‌دورانت، اروپای قرون چهاردهم و پانزدهم عمدتاً مجبور می‌شد به دلیل سودجویی اشرافیت یهود با غیرانسانی‌ترین شیوه‌ها، آنان را در محله‌های جدا افتاده‌ای مجتمع و ایشان را مجبور سازد که غیار (نشان مخصوص) به خود زنند. (همان، ص ۸۶۲) بعضاً #مردم به دلیل کینه‌ای که از اعمال سیاه اشرافیت یهود به دل می‌گرفتند در برابر مماشات حاکمان با آنان ایستادگی می‌کردند. اکنون با توجه به این واقعیت که در طول ادوار مختلف تاریخی، اشرافیت یهود چه کارنامه‌ای از خود باقی گذاشته مناسب است تا نظری به نتایج همکاری‌های کوروش با این جماعت بیفکنیم و دریابیم که حمایت بی‌دریغ این شخصیت تاریخ باستان ما از آن‌ها، آیا نفع اقوام ایرانی مستقر در فلات ایران را در برداشته است یا خیر..؟ 🔹آیا امروز توسط خود اروپاییان، حمایت برخی پادشاهان و حکمرانان قرن پانزدهم #اروپا از اشرافیت یهود در آن خطه گرامی داشته می‌شود؟ همان‌گونه که تاریخ ویل‌دورانت حکایت می‌کند، این جماعت در قرون چهاردهم و پانزدهم میلادی به دلیل سودجویی با تمسک به شیوه‌های ضدبشری، مطرود و منفور توده‌‌های مردم بودند و در غالب کشورهای اروپایی ارتباطات آن‌ها را با متن جامعه محدود می‌ساختند: «ده هزار یهودی ساکن رم اکنون (۱۵۵۵) مجبور بودند در محله یهودی‌نشین که یک کیلومتر مربع وسعت داشت، زندگی کنند... این محله در دیوارهای عبوس و تیره‌ای محصور بود که دروازه‌های آن نیمه شب بسته و سپیده صبح باز می‌شدند، و یکشنبه‌ها و تعطیلات مسیحی دروازه‌ها به‌کلی بسته می‌ماندند. در خارج از محله، یهودیان مجبور بودند جامه مشخصی دربر داشته باشند- مردان کلاه زرد و زنان #چادر یا غیار زرد داشتند.» (تاریخ تمدن، ویل دورانت، جلد ۶، اصلاح دینی، ۱۳۶۸، سازمان انتشارات و آموزش #انقلاب_اسلامی، ۸۷۰) 🔹آیا امروز کسی برای سالروز این تغییر شرایط اشرافیت یهود در اروپا جشن می‌گیرد؟ یا به عکس سعی می‌شود تاریخ طولانی تنفر ملت‌ها از این جماعت به فراموشی سپرده شود؟ 🔹دست‌اندازی به تاریخ باستان ایران و تقلیل دادن آن به دو هزار و پانصد سال برای خدمتی بزرگ به بشریت پول‌پرست، یعنی همان #اشرافیت زرسالاران یهود کم بوده که اکنون باید روز #آزادی آنان از بابل به عنوان روز ملی ما ایرانیان ترویج شود؟! به این میزان عِرق ملی!! برخی می‌بایست جداً تبریک گفت! با استمرار این‌گونه بهره‌برداری‌ها از تاریخی «هخامنشی محور» بر اهل نظر روشن‌تر خواهد شد که در پس این میزان غلو کردن‌ها درباره کوروش و به‌ طور کلی هخامنشیان به هیچ وجه قصد حتی تجلیل از پادشاهان این سلسله نیست، بلکه بزرگ‌نمایی برشی خاص از تاریخ باستان ایران صرفاً با هدف جعل واقعیت‌ها و در نهایت تکریم اشرافیت یهود کوچ داده شده به فلات ایران و قلمداد کردن آنان به عنوان منشأ شکل‌گیری تمدن در این خطه، صورت می‌گیرد. 🔹آیا این نکته جای تأمل ندارد که چرا مدعیان علاقه‌مندی به تاریخ تمدن ایران حتی حاضر نیستند روز تولد کوروش را مطرح سازند، بلکه تمام همت خود را بر بزرگداشت روز برداشته شدن محدودیت‌ها از اشرافیت منحط یهود که در #تورات نیز بسیار مذمت شده‌اند، قرار داده‌اند و کوشش می‌کنند تا چنین روزی را به عنوان روز ملی ایرانیان ترویج نمایند؟! 📚 کتاب چالش‌های تاریخی - به کوشش #عباس_سلیمی‌نمین ☫ Kaateb313 ║ڪـانون‌تفڪربرهـان .