💠 محبّت به اهل بیت علیهم السلام ▪️ ﴿رَضِی اللَّهُ عَنْهُ وَ رَضُوا عَنْهُ﴾؛[1] یعنی به تمام #قضا_و_قدر الهی راضی است و تمام كارهای او هم مرضی خداست؛ اما چطور می ‌شود انسان به اینجا برسد؟ اگر كسی به غیر خدا دل نبسته است این گرایش خودش را به كجا گِره زده؟ به هر حال انسان دارای یك محبّت و گرایشی هست به كجا گِره زده؟ انسان همان ‌طوری كه ترس دارد, رجا و امید دارد, عداوت و محبّت هم دارد، این محبّتش به كجا گِره خورده؟ آنها را كه دوست ندارد كسی كه ﴿حَادَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ﴾[2] دوستی ‌اش را به كجا گره زده؟ حالا اگر كسی تمام دوستی خود را به یك جا گره زده كلّ دوستی خود را به یك جا گره زده، آن وقت چیزی نمی‌ ماند كه به دیگری بدهد. اگر كسی تمام سرمایه خود را به زید داد، دیگر چیزی ندارد به عمرو بدهد. ▪️ در سوره مباركه «شوریٰ» آن‎جا مشخص شد كه #مؤمن آن است كه تمام دوستی خودش را یكجا بده به #اهل_بیت، نه اینكه آنها را دوست داشته باشد آنها را خیلی‌ها دوست دارند. شما كسی را در ایران می شناسید كه #حسین_‌بن‌_علی_سلام_الله_علیهما را بشناسد, قمر بنی ‌هاشم را بشناسد و به او علاقه نداشته باشد؟ اینكه چنین آدمی پیدا نمی ‌شود و این كافی نیست! آیه 23 سوره مباركه «شوریٰ» كه قبلاً ملاحظه فرمودید این بود: ﴿ذلِكَ الَّذِی یبَشِّرُ اللَّهُ عِبَادَهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ قُل لاَ أَسْأَلُكُمْ عَلَیهِ أَجْراً إِلاّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَی﴾ من همین را می ‌خواهم! اكثری ماها عمل ما چه بدانیم چه ندانیم برابر این است كه این ﴿فِی الْقُرْبَی﴾ را مفعول واسطه می ‌گیریم برای مودّت ﴿إِلاّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَی﴾, ﴿فِی الْقُرْبَی﴾، «فاء» حرف جرّ, «الْقُرْبَی» مجرور, این جار و مجرور متعلّق است به «المودة» تا ظرف, ظرف لغو باشد. این كفِ محبت است، این را خیلی‌ ها دارند این مشكل را حلّ نمی ‌كند؛ آن كه مشكل را حلّ می‌كند این است كه ما این ظرف را ظرف لغو نداریم #ظرف_مستقر بدانیم. اگر از ما سؤال كردند این آیه را تركیب بكن باید رویمان بشود که بگوییم این ﴿فِی الْقُرْبَی﴾ متعلّق به «المودّة» نیست این ظرف, ظرف لغو نیست: هر ظرف که آن حال، صفت یا خبر است ٭٭٭ البته مدان لغو که او مستقر است ▪️ این ﴿فِی الْقُرْبَی﴾ متعلّق است به «المستقرة»؛ «الاّ المودة المستقرّة فی القربی» اگر تمام مودّت ما به #اهل_بیت وابسته شد دیگر ما چیزی نداریم به دیگری بدهیم، این را از ما می ‌خواهند! با دیگری رفت و آمد داریم، ما با كفار خرید و فروش داریم؛ اما ذرّه ‌ای علاقه نداریم مگر علاقه لازم است؟ پول می ‌دهیم جنس می‌گیریم, جنس می ‌دهیم پول می ‌گیریم. اگر ما یكجا همه علاقه را دادیم به #خاندان_پیغمبر، آن وقت چیزی نداریم به دیگری بدهیم. اگر «المستقرّ» را ما پذیرفتیم كه صفت باشد برای مودّت و این ﴿فِی الْقُرْبَی﴾ متعلّق به «المستقرّة» باشد، كلّ مودّت ما یكسره برای اینهاست «الا المودة المستقرّة فی القربی» که این نتایج فراوانی دارد حالا گوشه ‌ای از آن در [راهپیمایی] بیست میلیونی #اربعین و فلان از آن‎جا ظهور می ‌كند، این جنگ هشت ساله را هم پیش برده است. [1]. سوره مجادله، آیه22. [2]. همان. #اربعین #محبت_مسقر #نشانه_مؤمن #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 سوره مبارکه مجادله جلسه 21 تاریخ: 1396/12/05 🆔 @a_javadiamoli_esra

💠

 سیطره الهی

🔸 فرار از #قضا_و_قدر ممكن نیست؛ نه اینكه ممكن باشد ولی دیگری او را تعقیب كند و بگیرد! این بیان نورانی حضرت امیر (سلام الله علیه) به ما می ‌فهماند كه فرار از قضای الهی اصلاً محال است. 🔸 یك وقت است می‌ گوییم فلان شخص خیلی قوی است و نمی ‌شود از دست او فرار كرد، خب اینجا ممكن است انسان چند قدم فرار بكند بعد او بگیرد؛ اما درباره خدای سبحان فرض ندارد، برای اینكه آن بیان نورانی حضرت امیر این است كه «جَوَارِحُكُمْ جُنُودُهُ»؛ این اعضا و جوارح شما, #سربازان_الهی ‌هستند. خب اگر تمام اعضا و جوارح ما سرباز خدای سبحان باشند، آن وقت ما با سرباز خدا كه نمی‌ توانیم فرار كنیم! 🔸 گاهی خدا با همین سربازها ما را می ‌گیرد؛ یك وقت _ معاذ الله _ انسان حرفی می‌ زند مسلوب ‌الحیثیه می‌ شود, جایی را امضا می ‌كند مسلوب ‌الحیثیه می ‌شود. اگر خدا خواست كسی را بگیرد، با دست او می‌ گیرد، از جای دیگر كه لشكركسی نمی ‌كند، با زبان او می ‌گیرد، با پای او می ‌گیرد؛ جایی كه نباید برود می ‌رود، حرفی كه نباید بزند می ‌زند، چیزی را كه نباید ببیند می ‌بیند. انسان چطور فرض می كند که با سرباز خدا بخواهد فرار بكند؟! خب خود همین سرباز، دارد آدم را می‌ گیرد. بنابراین فرار از قضا و قدر و قدرت الهی فرض ندارد نه اینكه انسان شكست می‌ خورد. #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی #جام_معرفت 📚 سوره مبارکه عنکبوت جلسه 1 تاریخ: 1391/09/12 🌐 http://news.esra.ir 🆔 @a_javadiamoli_esra